FOTOVERKENNING 1944
Inleiding. Tijdens de 2de Wereldoorlog werden voor het zuidelijk front in de strijd
tegen de As-niogendheden de "Mediterranean Allied Air Forces" geformeerd. Vanaf 1
januari 1944 maakte hiervan deel uit de "Mediterranean Allied Photo Reconnaissance
Wing" (MAPRW), bestaande uit de 3rd en 5th PRG USAAF, 336 PR WG RAF, SAAF
en het "lre Escadrille" van de "2me Groupe de Reconnaissance", "La Hache", van het
"33me Escadre", "Armee de l'Air", sinds eind 1942 van het Vrije Frankrijk.
Laatst genoemde eenheid werd wereldwijd hekend door het hoek van Antoine de Saint-
Exupéry dat in het oorlogsjaar 1942 uitkwam en waarin hij het opneemt voor het in
1940 verslagen Frankrijk, "Pilote de Guerre" of "Flight to Arras". In 1943 in
Marokko opnieuw uitgerust met Amerikaans materieel, werd het Escadrille verbonden
met het 23rd PRS, 3rd PRG en gestationeerd in Tunesië, daarna in Italië, alvorens in
mei 1944 te verhuizen naar Sardinië (Alghero).
Onderstaand het verslag van een van de vliegers van dit escadrille van "II/33" over een
voor hem gedenkwaardige missie die hij eind januari 1944 heeft gevlogen. Dit verslag is
overgenomen en vertaald uit "Icare" Nr 96, Printemps 1981 door A.J.M. de Vries, Lt-
Kol KLu b.d. De bewerking voor de expositie "VERSPIEDERS IN DE LUCHT" kon het
MLM daarin helaas niet meer opnemen door de werklast die de reorganisatie oplevert.
Eén opdracht uit zo vele.
Mission 33 S 33 "Toulouse-run". 30 janu
ari 1944; Sous-Lieutenant Serge Renoux;
Lockheed F-5A (P-38 Lightning) #124; esca-
drillle gestationeerd op Pomigliano-d'Arco bij
Napels sinds 13 januari, voordien op Foggia -
San Severo.
De P-38 Lightning voor strategische verken
ning, was uitgerust met 3, 4 of 5 cameras in
plaats van het kanon en de mitrailleurs van de
jager-uitvoering. Hij was dus niet bewapend.
Hij vloog snel, hoog en ver. Hij had geen druk-
cabine, noch cockpit-verwarming. De vlieger
had twee overalls, waarvan één elektrisch ver
warmd. verwarmde sloffen en met bont gevoer
de laarzen, een vliegkap met koptelefoon, een
microfoon, met bont gevoerde handschoenen,
een zuurstofmasker, een zwemvest, een rugpa
rachute, een opblaasbare rubberboot, een fles
nood-zuurstof op het linker been gebonden, een
navigatie-computer samen met een werkblad en
een potlood op de rechter dij bevestigd, een
zakje poeder en twee seinpatronen aan zijn
ceintuur, een zakje geconcentreerd voedsel en
een zakje geld van de te overvliegen landen in
de zakken van zijn overhemd, poeh!
De taken aan boord van deze enkele man waren
de volgende: vliegen, navigeren, radio uitluiste
ren naar opdrachten (zelf de radio niet gebrui
ken, behalve bij terugkomst), de grond observe
ren om het te fotograferen gebied te vinden,
fotograferen na de camera-intervallen te hebben
ingesteld naar gelang de vlieghoogten, de syste
men bewaken (overschakelen op de juiste
brandstoftanks bij voorbeeld, circuits testen,
etc.) en VOORAL, constant de hemel bewaken,
boven bezet gebied, om zich niet te laten "strik
ken" door jagers.
Deze lange vluchten, vanaf Tunis en enkele
vanaf Napels, duurden ruim 7 uur. waarvan
meer dan 5 uur boven de 10.000 meter; daarbij
werd ten minste 2 uur boven bezet gebied door
gebracht, 2 maal de Middellandse Zee overge
stoken en werden 500 700 foto's gemaakt.
29 januari: één enkele opdracht brengt onze
Escadrillle-commandant mee van de briefing
(het is overal slecht weer, wat de Amerikanen er
21
