De Lockheed F-5A was de fotoverkenningsuitvoering van de bekende Lockheed P-38 Lightning
(hier op de foto).
moet opschieten. Ik start om 8 uur precies en zet
koers naar Port-Vendres. De wolkenbasis is laag.
maar i.t.t. de vorige dag kom ik snel boven een
prachtig regelmatig wit tapijt. Opluchting.
Inderdaad, zoals voorzien door de jongens van de
Meteo, houden de lage wolken precies op bij de
kust, en terwijl ik over Port-Vendres heen vlieg
neem ik mijn eerste foto's op 33.000 voet.
Vervolgens het veld van Perpignan-Labannere.
Dan krijg ik een geweldige schop onder mijn ach
terste: goed gemikt door de luchtdoel-artillerie
beneden, een enkel waarschuwingsschot. Mijn P-
38 trilt alsof hij zal breken; ik ben net ontsnapt.
Ik verlaat snel dit ongastvrije oord en wend mij
naar Limoux - foto's van het station - vervolgens
foto's van het station van Carcassonne en, zon
der het aflopen van de film te onderbreken
neem ik in één keer de weg, de spoorweg en het
kanaal naar Toulouse (dat is allemaal integraal
deel van de opdracht) maar onderwijl constant
dalend, want ik word steeds meer gehinderd
door de cirrus en cirro-stratus, vóórboden van
de komst van het front. Overigens zie ik de
Pyreneeën niet, en ook niets voorbij de Garonne.
Toulouse?. Gedwongen naar 26.000 voet te zak
ken, nog gemakkelijker te ontdekken doordat ik
een witte streep achterlaat (de bruidssluier
zoals de jacht vliegers zeggen) word ik kwets
baar.
Boven Toulouse ongeveer 90 graden naar links
en ik fotografeer Francazal, dan 180 graden
over rechts en ik vlieg recht over Blagnac.
Stoppen van mijn foto-apparatuur bij de
Garonne en koers naar Carcassonne, terugklim-
mend naar 30.000 voet naar mate het plafond
me dat toestaat. Opnieuw foto's maken van de
weg, de spoorweg en het kanaal, nu van
Carcassonne naar Narbonne en Béziers.
In het zicht van Béziers wordt mijn blik getrok
ken door 3 vliegtuigen die scherp afsteken
tegen het wit van de lage wolken boven zee; zij
moeten klimmen om te proberen mij te onder
scheppen. Na het stilzetten van mijn foto-appa-
23
