Hij kwam in zee terecht, maar kon gelukkig
snel daarna door de voortreffelijk opererende
R.A.F. Air Sea Rescue Service worden gered.
De P8378 "Soerabaja" en P8444 "M.E.S."
maakten medio 1941 beide deel uit van No. 152
Squadron. Met deze Spitfires werden diverse
malen "sweeps" boven Frankrijk uitgevoerd.
Bij één van deze acties raakte de "Soerabaja" in
een luchtgevecht zwaar beschadigd.
Desondanks zag de vlieger kans om zijn geha
vende kist naar de basis terug te vliegen. De
"M.E.S." wist gedurende de eerste 100 vliegu
ren van zijn bestaan één luchtoverwinning op
zijn naam te brengen. Bovendien werd aan twee
Duitse jagers zware schade toegebracht. Ten
slotte werden in voornoemd artikel nog de
acties van de P8376 "Besoeki" en P8368
"Sibajak" gememoreerd. Ingedeeld bij No. 118
Squadron werden met deze Spitfires vooral kon-
vooi-escortevluchten verricht. Hierbij werden
een enkele maal al te nieuwsgierige Duitse
bommenwerpers resoluut naar de andere kant
van Het Kanaal teruggewezen! Dergelijke ont
moetingen liepen evenwel niet altijd in het
voordeel van "118" af. Op 30 juni 1941 werden
tijdens een treffen met de Luftwaffe beide
Spitfires neergeschoten. De vliegers wisten tij
dig hun toestel te verlaten en konden later met
slechts lichte verwondingen uit zee worden
opgepikt.
Soms een opmerkelijke levensloop
Bezien we de vliegtuigkaarten van de 74
"Indische" Spitfires, dan blijkt het overgrote
deel van deze toestellen slechts een korte ope
rationele carrière te hebben gekend. De meeste
toestellen gingen reeds in de loop van 1941 en
1942 door vijandelijke actie verloren of moes
ten vanwege ongevallen worden afgeschreven14.
Wèl een bewijs, hoe ongewoon hard gestreden
moest worden om de suprematie in het lucht
ruim te herwinnen. En die moest - gezien de tal
rijke dienstongevallen - vaak met zeer jonge
jachtvliegers worden bevochten, die over nau
welijks enige vliegervaring beschikten!
Eén van de kortst levende Spitfires was de
P8364 "Suriname", die al na 5 1/4 vlieguren
wegens opgelopen beschadigingen moest wor
den afgeschreven. Des te verwonderlijker is het,
dat enkele "Indische" Spitfires de Tweede
Wereldoorlog, ondanks de hitte van de strijd,
hebben overleefd. Een werkelijk treffend voor
beeld hiervan is serial P8332 "Soebang". Deze
Spitfire F.Mk.IIB werd na een korte oorlogscar
rière bij No. 222 Squadron in april 1942 ver
scheept naar Canada. Daar volgde indeling bij
het R.C.A.F. Training Command, alwaar het
voor de jachtvliegeropleiding dienst deed.
Thans, zovele jaren na de definitieve uitdienst-
stelling als "instructional frame", is het toestel
tentoongesteld in de "National Aeronautical
Collection of Canada" te Ottawa. Als de berich
ten juist zijn, werd de oorspronkelijke naam
weer op deze Spitfire aangebracht!15
Ook de P8585 "Teling Tinggi" overleefde de
oorlog na een nogal afwisselende levensloop bij
diverse operationele squadrons. Spitfire Mk.VB
AD393 "Goentoer" werd in 1943 tot Seafire
getransformeerd en diende daarna onder de
gewijzigde serial PA 105 bij de Fleet Air Arm.
Ook de BL539 "Landstorm", BL597 "Fort de
Koek", de BL613 "I.M.C.", BL635 "Salatiga"
en BL676 "Bondowoso" werden na ombouw tot
Seafire voor een verdere carrière bij de Royal
Navy bestemd. "Bondowoso" was de allereerste
Spitfire met "zeebenen"! Als eerste van 45 z.g.
"hooked Spitfires" werd het toestel direct na
fabrieksaflevering ten dienste van de Royal
Navy omgebouwd. Voorzien van de nieuwe
serial MB328 werd deze aldus omgebouwde
"Indische" Spitfire voor de z.g. "deck-landing
acceptance trials" beproefd. Deze vonden in de
Kerstweek van 1941 plaats vanaf HMS
"Illustrious", liggend op de Clyde. Markante
bijzonderheid was de urgentie, waarmee deze
beproeving moest worden uitgevoerd. Hoewel
de "Illustrious" net tien dagen tevoren tenge
volge van een aanvaring op de Atlantische
Oceaan een behoorlijke schade had opgelopen
aan haar vliegdek, werden deze proeven door
Lt.Cmdr. H.P. Bramwell DSC, RN ondanks de
gegeven risico's met succes uitgevoerd. De
20
