en technisch personeel, allerlei personeel dat
niet ingezet kon of wilde worden, of door
Londen op de 320-rol was gezet. De stemming
vloog omhoog!
Burgerhout begreep Lynn beter. Kees zou bij
Lynn blijven vliegen.
Toen ik als waarnemer bij Burgerhout kwam en
operaties zou leiden ging ik bij Kees te rade. Dit
liep zo ver, dat na een tijdje werd gesuggereerd
dat ik bij Lynn als vervanger van Kees kon fun
geren. Burgerhout hield dat subiet tegen.
Toen de Invasie zich aandiende, werd Kees naar
mijn weten gedetacheerd bij 180 squadron en
bij afdeling Operations van RAF Dunsfold,
waar wij in februari 1944 naartoe waren ver
huisd, om verder met Lynn operaties te vliegen.
In de periode voor. tijdens en na de invasie van
Normandië waren de squadrons steeds in de
weer. Vele keren leidde Lynn operaties, vaak
afgewisseld door Burgerhout en bemanning.
Vele bemanningen maakten meer dan 16 opera
ties in een maand, Lynns bemanning incluis.
Kees Waardenburg wordt door Koning George VI
gedecoreerd met het DFC.
Ter illustratie: in de maand juni 1944 vloog 320
o.a. 345 sorties en wierp 650 ton bommen en
fakkels af. In die maand verloor 320 negen
Mitchells in actie, waarbij vijfentwintig man
omkwamen, vier krijgsgevangen werden en vier
man bij een landing in zee ongedeerd bleven.
Twee Mitchells waren zo beschadigd dat zij niet
meer konden worden gerepareerd. De vliegtuig
sterkte van het squadron was derhalve gehal
veerd. Vervangingen kwamen van de RAF.
Nederlandse bemanningen konden de verliezen
niet meer ten volle aanvullen. Daarom kwamen
er ook Britse, Gemenebest- en Belgische
bemanningen bij het squadron.
Sedert zijn eerste operatie op 3 oktober 1943
had Kees eind juli 1944 104 operaties als waar
nemer gedaan, nagenoeg alle met Lynn, die voor
diens inzet de Bronzen Leeuw kreeg. Kees had
derhalve drie operationele tours in tien maanden
op zijn naam staan, een opzienbarend aantal!
Na een korte rust, gebruikelijk na een aantal
operaties, zou hij weer zelf gaan vliegen en wel
licht naar 320 als vliegtuigcommandant terug
gaan. Met een Mitchell van 180 squadron die
moest worden nagevlogen, steeg hij op 30
augustus 1944 met airgunner Flying officer
Payne op. Zij verongelukten bij Godalming,
nabij ons vliegveld Dunsfold. Beiden kwamen
om. Zo vond Kees zijn graf in Engeland.
Op 12 september 1944 zou deze puike kame
raad 24 jaar zijn geworden
Had Kees in 1941 van Hare Majesteit Koningin
Wilhelmina reeds het Bronzen Kruis gekregen
voor zijn gewaagde ontsnapping over zee, voor
zijn operationele vluchten kreeg hij in 1944 het
Vliegerkruis en voorts uit handen van King
George VI de DFC. Na de oorlog kreeg hij pos
tuum de Bronzen Leeuw voor zijn moedig
gedrag tegen de Duitsers in de meidagen 1940.
Kees Waardenburg had zoveel meer nog voor
ons kunnen betekenen.
Het was een voorrecht hem te hebben gekend.
Van der Kop mrt V8
16
