acht jaar oud, naar Europa gezonden, waar hij
op een internaat in Vevey (Zwitserland) een deel
van zijn jeugd doorbracht. Een begonnen studie
aan Yale University werd in 1903 afgebroken,
waarna William naar de staat Washington trok
om daar, in navolging van zijn vader, in de hout
handel een eigen bedrijf te beginnen. Ook hij
bleek een voortvarend ondernemer en was bin
nen een aantal jaren een gefortuneerde per
soonlijkheid in de "North-West". Zo vader, zo
zoon! Zijn grote hobby was zeilen.
Als menig andere man werd ook hij geboeid
door de opkomst van de gemotoriseerde lucht
vaart. In 1914 greep hij een gelegenheid aan om
als passagier een vlucht mee te maken. Vanaf
dat ogenblik was hij door de luchtvaart gegre
pen. In 1915, hij was reeds de 30 gepasseerd,
begon hij vlieglessen te nemen. Met een vriend,
marineofficier Conrad Westervelt, werd kort
daarna het plan ontwikkeld om zelf vliegtuigen
te ontwerpen en te bouwen. Zodoende werd in
1916, in Seattle, de "Pacific Aero Products
Company" opgericht.
In dat jaar leverde zijn bedrijf, gevestigd in een
oude scheepswerf en 21 personeelsleden, het
eerste produkt af: een watervliegtuig (de B&W),
gemaakt van hout, linnen en draden, dat een
maximum snelheid van 75 mph kon bereiken.
Nog vóórdat de eerste vlucht kon plaatsvinden
werd Conrad Westervelt, wegens zijn marine
verplichtingen. i.v.m. dreigend oorlogsgevaar
overgeplaatst naar de oostkust van de VS en
was William genoodzaakt het bedrijf zonder
compagnon voort te zetten. Reden om de naam
van zijn bedrijf te wijzigen in "Boeing Airplane
Company".
Voor Amerikaanse tongen was de Westfaalse
versie van zijn familienaam moeilijk uit te spre
ken. Daarom "veramerikaniseerde" hij deze
met de alternatieve schrijfwijze Boeing (ook in
Duitsland gebruikelijk). Echter, in Amerika
wordt oe uitgesproken als oo.
Door de deelname van de VS aan de eerste
Wereldoorlog in 1917 was de orderportefeuille
gedurende de eerste jaren goed gevuld. Toen in
1918 een einde kwam aan deze oorlog bleven
verdere orders van het leger achterwege en was
de economische crisis ook in zijn bedrijf voel
baar.
Eerst in 1926 gingen de zaken, door een verbe
terde conjunctuur, weer beter. Ook meerdere
toeleveringsbedrijven werden overgenomen.
Het bedrijf groeide voortvarend uit tot een van
de meest vooraanstaande vliegtuigproducenten.
Boeing eiste van zijn medewerkers een volledi
ge inzet, de hoogst gekwalificeerde produktie en
in hoge mate toepassing van kostenbeheersing:
een combinatie, die zijn onderneming naar de
top van het industriële gebeuren stuwde.
Een perfectionist: Boeing wilde de onderdelen,
zodra deze van de produktie- lijn kwamen, zelf
controleren; wat zijn goedkeuring niet kon weg
dragen werd tegen de grond gesmeten met de
kreet: "Make me a good one!". Hoewel zeer
conservatief in zijn persoonlijk gedrag (hij
kleedde zich steeds voor het diner, ook tijdens
een dagje vissen), nam Boeing op zakelijk
gebied zonodig spectaculaire risico's. Hij stond
bekend om zijn agressieve orderverwerving.
Toen in 1921 het leger een offerte vroeg voor de
bouw van jachtvliegtuigen, kwam Boeing met
een drastisch lager bod dan zijn concurrenten
en wist uit deze transactie nog een behoorlijke
winst te behalen.
In 1927 bleef zijn bod eveneens beneden de
concurrentie betreffende een postvervoer-con-
tract tussen Chicago en San Francisco. Andere
contracten volgden. Hij richtte een nieuw
bedrijf op, plaatste daarin 25 speciaal hiervoor
door Boeing Airplane Company ontworpen en
gebouwde vliegtuigen en behaalde ook hier
gunstige resultaten.
Deze nieuwe maatschappij, die zich vanaf het
begin ook op passagiersvervoer toelegde, werd
de grondslag voor United Airlines.
In 1928 richtte Boeing met enkele fabrikanten
en vervoerders een holding company op: United
Aircraft Transport Corp. Als gevolg van een
door het Congres in 1934 uitgevaardigde wet,
Anti-Trust Act, moest de holding worden ont
bonden.
19
