Verliezen Klu-vliegtuigen bij de squadrons, excl. JVS-I en VVO
1950
'51
'52
'53
'54
'55
'56
'57
'58
'59
'60
Meteor
2
10
14
6
5
5
5
4
3
-
-
F-84E/G
-
1
12
22
12
12
4
Flunter
5
8
7
(R)F-84F
-
-
-
-
-
-
12
12
15
7
6
Overige
1
3
2
5
3
1
4
8
1
3
1
Totaal
3
14
28
33
20
18
25
24
24
18
14
NB: het verklaren van verschillen met het overzicht in "Vlucht door de tijd", 75 jaar Nederlandse
Luchtmacht, blz 336 is in dit verband niet doelmatig.
Een dominee gaat voorbij....
Het is nog geen lente, maar de dagen zijn al langer: om goed zes uur, als wij met ons gezin aan tafel
zitten, is het buiten nog licht. Een van ons merkt een auto op die is gestopt aan het begin van ons
rijtje van vier huizen. Het is een militaire auto, in dat huis wonen de ouders van een straaljagerpi
loot en twee van zijn broers, die jonger zijn. Met de jongste ga ik geregeld om. Bijna 15 ben ik,
ongeveer een jaar ouder dan hij. Ik ben bezeten van vliegen en vooral van militaire vliegtuigen. Zijn
broer is straaljagerpiloot. Uit de auto komen enkele Luchtmacht-officieren die naar hun voordeur
gaan, meer kun je van hieruit niet zien. "Zou er iets gebeurd zijn?" vraagt iemand. Het is doodstil
aan tafel. "Misschien komen ze zeggen dat-ie dood is". Men kijkt mij verwijtend aan: ik heb gezegd
wat iedereen denkt. Na enige tijd rijdt de auto weer weg, haast geruisloos. Later in de avond beves
tigt het "Nieuwsbulletin van het Algemeen Nederlands Persbureau, het ANP" via Hilversum I of II
wat wij eigenlijk al weten, en: vanmiddag is het gebeurd, bij Volkel, een Thunderjet.
De volgende dag is er de ochtendkrant. Vanaf de voorpagina dringt zich een zwarte rookkolom aan
je op. Het bericht en de foto beschrijven het gebeurde. Die foto heb ik nog lang bewaard.
Het getroffen gezin rouwt in afzondering.
Later vertelt mijn kameraad - onderweg naar school - enthousiast over een bezoek aan Vliegbasis
Volkel op uitnodiging van de Luchtmacht. Hij wil zelf ook piloot worden. Ik kom ook weer bij hem
thuis. Elk bezoek is moeilijk, door het verdriet dat niet voorbij gaat.
43 jaar later....
Het ongeval waarvan ik mijn herinnering beschreef was - zo blijkt - met een F-84E/G het laatste
op twee na (een daarvan eveneens dodelijk*) voordat een klein half jaar later de laatste F-84G-
vlucht bij de KLu werd gemaakt op 23 augustus 1956.
Het betrof ook de enige F-84E/G die, naast een enkele T-33, tot die datum verloren ging bij JVS-
II 313 Squadron, waar men de afronding verzorgde van de opleiding die jonge vliegers in de VS
of in Canada hadden gevolgd. Op de dag na dit ongeval ontving het squadron zijn eerste F-84F.
Een basis- noch een squadron-dagboek waarin het jaar 1956 is beschreven is (tot nu toe) gelocali-
seerd; in het jubileumboek "313 Squadron 35 jaar" is dit ongeval niet vermeld. Wel is de omgeko
men vlieger (uiteraard) opgenomen in de "Erelijst Koninklijke Luchtmacht".
Na lezing van het Luchtvaartongevallen-dossier concludeer ik dat de "compressor-stall" en de
daarop volgende motorbrand waaruit het ongeval resulteerde*) niet ongewoon waren bij de "state
of the art" van de toenmalige militaire luchtvaart.
Voor de wijze waarop die "art" gaandeweg op een hoger plan komt kan ik verwijzen naar het hoofd-
22
