Training School van het RAF College te
Cranwell. Tussen juni en oktober 1942 trainde
hij hier op de tweemotorige Airspeed Oxford,
waarna hij aan het eind van zijn stationering op
Cranwell de RAF Wings in ontvangst mocht
nemen. Ondanks het feit dat hij de voortgezette
vliegopleiding volgde op meermotorige vliegtui
gen, wat duidde op een toekomstige carrière bij
RAF Bomber of Coastal Commandachtten
zijn instructeurs hem aan het eind van deze cur
sus alsnog meer geschikt voor een loopbaan als
jachtvlieger. Daarop werd hij in de loop van
november 1942 overgeplaatst naar AJo. 5
Advanced Flying Unit (No. 5 AFU) waar hij
aanvullende training kreeg in onder andere in-
strumentvliegen, nachtvliegen, formatievliegen
en navigeren. Bij deze eenheid vloog Van
Daalen Wetters opnieuw met een ander vlieg
tuigtype: de Miles Master Mk.I en Mk.lll. De
laatste fase van zijn vliegopleiding onderging
Van Daalen Wetters bij No. 57 Operational
Training Unit (No. 57 OTU). Hier werd hij
klaargestoomd voor operationeel jachtvlieger.
Toen hij op 6 april 1943 zijn vliegopleiding
definitief had afgerond had hij bijna 203 vlieg
uren in zijn logboek staan.
Onafgebroken in touw
Het was inmiddels halverwege mei 1943 toen
Pilot Officer Van Daalen Wetters zich op het
Schotse vliegveld Castletown bij Squadron
Leader J.J. CTMeara meldde. O'Meara was op
dat moment commandant van het No. 131
Squadron. Op 30 juni 1941 was deze eenheid
heropgericht te Ouston. Aanvankelijk waren
verschillende Belgische vliegers bij 4het 131ste'
ingedeeld. In november 1941 waren zij echter
allen overgeheveld naar het nieuw gevormde
No. 350 (Belgian) Squadron. Toen Van
Daalen Wetters zich in mei 1943 bij het
squadron voegde, bestond de eenheid uit een
allegaartje aan nationaliteiten. Er diende nog
één andere Nederlander: de luitenant-vlieger
mr G.F.J. Jongbloed.
In het relatief rustige Schotland hield de met de
Spitfire Mk.Vb en Vc uitgeruste eenheid zich
vooral bezig met het vliegen van konvooivluch-
ten en het afwerken van trainingssorties. Van
Daalen Wetters vloog op 21 juni 1943 zijn enige
operationele vlucht bij het No. 131 Squadron.
Enkele dagen later werd hij overgeplaatst naar
het pas gevormde No. 322 (Dutch) Squadron
op vliegveld Wood vale. Hij zou uitgroeien tot
één van de steunpilaren van het Nederlandse
squadron. De aparte sfeer in het Nederlandse
squadron, voornamelijk bestaande uit Neder
lands personeel maar deel uitmakend van de
Britse luchtmacht, werd door hem als aange
naam ervaren: Je kwam allemaal uit
Holland. Jij uit Den Haag, jij uit Utrecht, noem
maar op. Naast de 4Fighter Pilot Spirit' had je
dus ook de 4Dutch Spirit\ omdat je allemaal
uit hetzelfde land kwam."
In totaal zou hij ongeveer 170 operationele
vluchten volbrengen. De nadruk lag daarbij op
de escorteringstaak, het aanvallen van grond
doelen en het vliegen van diver-patrols (defen
sieve missies tegen V-l's). Hij wist daarbij één
vliegende bom uit te schakelen. Het operatie
gebied strekte zich uit van Groot-Brittannië,
Frankrijk, België en Nederland tot diep in
Duitsland. Voor zijn aandeel in de bevrijding
van het Belgisch grondgebied werd hij bij de
ondertekening van een Belgisch-Nederlands
luchtvaartaccoord op 13 december 1947
benoemd tot Chevalier de TOrdre de Leopold
avec Palme en ontving hij VAttribution de la
Croix de Guerre 1940 avec Palme.11 Ook in
het Nederlandse luchtruim vloog Van Daalen
Wetters oorlogsmissies. Zo was hij onder meer
actief tijdens operatie Market Garden in sep
tember 1944. Verder was hij met het No. 322
Squadron in de laatste oorlogsmaanden op
onder andere Woensdrecht, Schijndel en
Twenthe gestationeerd.
Bijna een jaar lang maakte ook Jaap van Hamel
deel uit van het Nederlandse Spitfire-squadron.
Op 11 april 1944 kwam er echter een abrupt
einde aan zijn leven toen hij met zijn Spitfire
Mk.XIV tijdens een hoogtetest neerstortte ten
zuidwesten van Rothbury in Northumberland.
12
