I BOORDJACHTVLIEGTUIGEN Het waren voor wat betreft boordjagers van Grumman de F4F Wildcat, de F6F Hellcat en voorts de Vought F4U Corsair die op ieder vlieg kampschip en zeker in de Pacific waren te vin den. Grumman had al sedert april 1931 connecties met de USNavy. Het begon met een tweedekker jachtvliegtuig, geschikt voor vliegkampschepen en ook gebruikt door het US Marine Coips. Daarnaast werden drijver-/amfibievliegtuigen gemaakt voor slagschepen en kruisers. Alle ont werpen waren tot dan tweedekkers. Een opvol ger van de Grumman voor de 'carriers* uit begin jaren dertig zou eerst ook een tweedekker zijn. Snelle ontwikkelingen leidden tot de eis van een steeds beter presterend eendekker jacht vliegtuig. de Wildcat, gevolgd door de Hellcat. De laatste was de F8F Bearcat schroefjager. die echter in WOU niet meer in actie kwam. DE F4F WILDCAT Brewster had al in een competitie, gestart in 1935, de Brewster Buffalo als eendekker boord- jager ontworpen. Hoewel die eerst beter werd genoemd dan het door Grumman, met proble men geplaagde, ingebrachte vliegtuig, voldeed de Buffalo niet aan de eisen gesteld aan dek- landen en wendbaarheid. Daardoor kwam dat nauwelijks aan boord en werd het aan het bui tenland aangeboden (de ML van het KNIL ver wierf daardoor een aantal Buffalo's). De USNavy koos voor de gemodificeerde F4F Wildcat. Die was veel beter in de lucht en goed hanteerbaar voor deklandingen, en was boven dien sneller. Begin 1940 kwam de eerste F4F van de lijn, eerst met twee mitrailleurs van 7,6 mm aan de romp en twee van 12, 7mm in de vleugel. Weldra werden in een volgende versie vier 12.7 mm mitrailleurs in de vleugel gevoerd en werd die vleugel na de eerste series hand matig opklapbaar. Met een daarbij nog verder versterkt, hand bediend onderstel werd de Wildcat een formidabele deklander. Daarbij werd ook pantsering toegepast om een groter incasseringsvermogen te bieden, terwijl de Pratt Whitney stermotor van 1200 pk vol doende vermogen gaf. In latere versies werd de bewapening 6 x 12.7 mm in de vleugel. En som mige versies kregen een 1350 pk Wright Cyclone motor, weer 4 of 6 x 12,7 mm in de vleugel, en die konden bovendien twee 120 kg bommen en zes 12,5 cm raketten meevoeren. Door een vergrote tankcapaciteit nam de actier adius van 600 km toe tot 700 km. Wildcat F4F ii

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Nieuwsbrief Militaire Luchtvaart Museum | 2000 | | pagina 11