I BOORDJACHTVLIEGTUIGEN
Het waren voor wat betreft boordjagers van
Grumman de F4F Wildcat, de F6F Hellcat en
voorts de Vought F4U Corsair die op ieder vlieg
kampschip en zeker in de Pacific waren te vin
den.
Grumman had al sedert april 1931 connecties
met de USNavy. Het begon met een tweedekker
jachtvliegtuig, geschikt voor vliegkampschepen
en ook gebruikt door het US Marine Coips.
Daarnaast werden drijver-/amfibievliegtuigen
gemaakt voor slagschepen en kruisers. Alle ont
werpen waren tot dan tweedekkers. Een opvol
ger van de Grumman voor de 'carriers* uit begin
jaren dertig zou eerst ook een tweedekker zijn.
Snelle ontwikkelingen leidden tot de eis van
een steeds beter presterend eendekker jacht
vliegtuig. de Wildcat, gevolgd door de Hellcat.
De laatste was de F8F Bearcat schroefjager. die
echter in WOU niet meer in actie kwam.
DE F4F WILDCAT
Brewster had al in een competitie, gestart in
1935, de Brewster Buffalo als eendekker boord-
jager ontworpen. Hoewel die eerst beter werd
genoemd dan het door Grumman, met proble
men geplaagde, ingebrachte vliegtuig, voldeed
de Buffalo niet aan de eisen gesteld aan dek-
landen en wendbaarheid. Daardoor kwam dat
nauwelijks aan boord en werd het aan het bui
tenland aangeboden (de ML van het KNIL ver
wierf daardoor een aantal Buffalo's).
De USNavy koos voor de gemodificeerde F4F
Wildcat. Die was veel beter in de lucht en goed
hanteerbaar voor deklandingen, en was boven
dien sneller. Begin 1940 kwam de eerste F4F
van de lijn, eerst met twee mitrailleurs van 7,6
mm aan de romp en twee van 12, 7mm in de
vleugel. Weldra werden in een volgende versie
vier 12.7 mm mitrailleurs in de vleugel gevoerd
en werd die vleugel na de eerste series hand
matig opklapbaar. Met een daarbij nog verder
versterkt, hand bediend onderstel werd de
Wildcat een formidabele deklander. Daarbij
werd ook pantsering toegepast om een groter
incasseringsvermogen te bieden, terwijl de
Pratt Whitney stermotor van 1200 pk vol
doende vermogen gaf. In latere versies werd de
bewapening 6 x 12.7 mm in de vleugel. En som
mige versies kregen een 1350 pk Wright
Cyclone motor, weer 4 of 6 x 12,7 mm in de
vleugel, en die konden bovendien twee 120 kg
bommen en zes 12,5 cm raketten meevoeren.
Door een vergrote tankcapaciteit nam de actier
adius van 600 km toe tot 700 km.
Wildcat F4F
ii