12,7 mm mitrailleurs vervangen door 4 x 20
mms mitrailleurs en werd verdere bepantsering
van vitale delen ingevoerd. Bepaalde versies
konden nog 2 x 500 kg bommen meevoeren.
Verder experimenteerde men met een motor van
3000 pk. Als boordvliegtuig bleef hij nog bij de
USNavy totdat de jets kwamen. Maar bij het US
Marine Corps waren zij in de Koreaoorlog in
1952. soms nog vliegend van 'carriers' populair,
vanwege hun robuustheid en de klap die zij
konden uitdelen.
Ook de Franse Marine had de Corsair in dienst,
o.a. in de strijd in Indo China. Voorts hadden de
Argentijnen Corsairs. In december 1952 ein
digde de productie na 10 jaar. In totaal werden
er zo'n 12570 geproduceerd. In WOII was de
score 12 vijandelijke vliegtuigen per Corsair.
DUIKBOMMENWERPERS
Inleiding
Al in de Eerste Wereldoorlog werden in
bescheiden mate de toen in dienst zijnde twee
dekkers gebruikt voor het duikbombardement,
waarmee een groter nauwkeurigheid werd ver
kregen. Men kwam er alras achter dat de con
structie van de toestellen aanzienlijk moest
worden versterkt om geen vleugels te verliezen.
Voor zover is na te gaan werd de duikhoek
beperkt tot maximaal 30 tot 45 graden en moest
de z.g. 'pull-out' voorzichtig gebeuren om geen
brokken te maken.
Met de komst van de zelfdragende metalen con
structie konden speciale vliegtuigen worden
ontworpen als duikbommenwerper. Beoogd
werd dan met een hoek van tenminste 65 gra
den tot 80 graden een aanval te doen en daarna
zo snel mogelijk weg te komen. Om de aanval
beheersbaar te houden werden duikkleppen
geintroduceerd. Duitsland achtte de duikbom
menwerper van groot belang bij preciesie aan
vallen en dat was ook bij de Amerikanen en de
Japanners het geval en eens te meer, daar de
duikbommenwerper zich uitermate goed leende
voor aanvallen op schepen.
DE VOUGHT SB2U VINDICATOR
Bij de USNavy kwam als duikbommenwerper
de Vought Vindicator in 1937/38 in dienst. De
andere taak was maritieme verkenner. Het toe
stel was van een zelfdragende metalen con
structie en had een 825 pk Pratt Whitney
stermotor. Het had betrekkelijk goede deklan-
dingseigenschappen, maar was langzaam en
niet erg manoeuvreerbaar en mankeerde met
bommen actieradius. Voornamelijk werden zij
bij het USMarine Corps gebruikt, meestal van
walbases. Toen de oorlog in 1941 uitbrak waren
zij door de snelle ontwikkeling van motoren en
constructie al verouderd. Toch zag de
Vindicator nog enige actie in de Pacific in
1942.
DE DOUGLAS SBD DAUNTLESS
Oorspronkelijk in 1935 ontworpen door
Northrop als BT-1, onderging het ontwerp een
volledige verandering, toen Douglas Northrop
overnam. Uitgerust met eerst een 1000 pk ster
motor en daarna met een van 1200 pk en ver
volgens een van 1350 pk Wright Cyclone ster
motor en voorzien van duikkleppen werd het de
standaard duikbommenwerper en verkenner
Dauntless SBD
Dauntless SBD met typische duikkiappen uit
17
