van de USNavy. Het was een uitstekend duik-
platform en voor vlieger en schutter een dociel
vliegtuig, ook bij deklandingen en voorzien van
een automatische piloot. Het had een groot
incasseringsvermogen met zelfdichtende tanks
en pantser bij de inzittenden. Kenmerkend was
de bewapening van het grootste deel van de pro
ductie met 2x1 x 12,7 mm in de vleugels, 2 x
7,9 mm in de achtercockpit en een bommenlast
van 725 kg onder de romp of 2 x 1 bom van 225
kg aan de vleugels. Afhankelijk van de lading
was de actieradius tenminste 800 km. De
Dauntless kwam in december 1941 juist op tijd
aan boord van de carriers en kwam weldra ook
bij de Mariniers. Hij speelde een onmisbare rol
in de Slag in de Koraalzee, en meer nog in de
Slag bij Midway in begin juni 1942 toen hij vier
grote Japanse carriers tot zinken bracht, zodat
admiraal Yamomoto toegaf dat toen de oorlog
eigenlijk voor Japan al was verloren.
De Dauntless zag verder actie op alle operatieter
reinen in de Pacific. Elders werd hij, o.m. door de
Britten gevlogen, maai* niet operationeel ingezet.
Bij aflevering van het 5936ste exemplaar kwam
er een eind aan de productie. Dat tot veler ver
driet van de 'divebomber 'boys*. De Dauntless
was echter aan het verouderen, hoewel de pres
taties met sterkere motoren wat toenamen. Hij
bleef echter langer aan boord en op de eerste
lijn. doordat zijn opvolger de Helldiver lange
tijd problemen had.
DE CURTISS SB2C HELLDIVER
Curtiss had ook een langdurige band met de
Amerikaanse Marine. Uit een competitie met
Brewster voor een nieuwe 'scout-bomber* kwam
de SB2C Helldiver. Met de ontwikkeling van
krachtiger motoren werd Curtiss een order
gegeven voor de opvolger van de Dauntless. In
december 1940 vloog het eerste prototype, dat
verongelukte. Met een 1780 pk stermotor van
Wright Cyclone, later opgevoerd tot ca 2000 pk
kwam de Helldiver na heel wat kinderziekten in
productie, een zaak die zich ook nog bij de
squadrons bleef voordoen. Dauntless vliegers
gingen daarom met tegenzin over op de
Helldiver, ook al omdat de Helldiver minder
stabiel in een duik zou zijn en er eerst wat pro
blemen waren met het deklanden. Het toestel
had een vlieger en waarnemer-schutter aan
boord, had als bewapening 2 x 7,9 mm in de
achtercockpit, 2 x 12.7 mm mitrailleurs in
ieder vleugel, later vervangen door 2 x 20 mms
en raketten. In een bommenruim kon een 455
kg bom een plaats vinden en aan de vleugel
eventueel 2 x 225 kg. Met een 455 kg bom had
het een actieradius van 850 km. Het toestel had
een maximum afvlieggewicht van ca 7,2 ton.
Dat vergeleken met de Dauntless van ca 5,2 ton
was de Helldiver een zwaargewicht, ook wat de
besturing betreft: The SB2C behaves like a
truck and not like an automobile', it is a Son of
Helldiver SB2C