van de USNavy. Het was een uitstekend duik- platform en voor vlieger en schutter een dociel vliegtuig, ook bij deklandingen en voorzien van een automatische piloot. Het had een groot incasseringsvermogen met zelfdichtende tanks en pantser bij de inzittenden. Kenmerkend was de bewapening van het grootste deel van de pro ductie met 2x1 x 12,7 mm in de vleugels, 2 x 7,9 mm in de achtercockpit en een bommenlast van 725 kg onder de romp of 2 x 1 bom van 225 kg aan de vleugels. Afhankelijk van de lading was de actieradius tenminste 800 km. De Dauntless kwam in december 1941 juist op tijd aan boord van de carriers en kwam weldra ook bij de Mariniers. Hij speelde een onmisbare rol in de Slag in de Koraalzee, en meer nog in de Slag bij Midway in begin juni 1942 toen hij vier grote Japanse carriers tot zinken bracht, zodat admiraal Yamomoto toegaf dat toen de oorlog eigenlijk voor Japan al was verloren. De Dauntless zag verder actie op alle operatieter reinen in de Pacific. Elders werd hij, o.m. door de Britten gevlogen, maai* niet operationeel ingezet. Bij aflevering van het 5936ste exemplaar kwam er een eind aan de productie. Dat tot veler ver driet van de 'divebomber 'boys*. De Dauntless was echter aan het verouderen, hoewel de pres taties met sterkere motoren wat toenamen. Hij bleef echter langer aan boord en op de eerste lijn. doordat zijn opvolger de Helldiver lange tijd problemen had. DE CURTISS SB2C HELLDIVER Curtiss had ook een langdurige band met de Amerikaanse Marine. Uit een competitie met Brewster voor een nieuwe 'scout-bomber* kwam de SB2C Helldiver. Met de ontwikkeling van krachtiger motoren werd Curtiss een order gegeven voor de opvolger van de Dauntless. In december 1940 vloog het eerste prototype, dat verongelukte. Met een 1780 pk stermotor van Wright Cyclone, later opgevoerd tot ca 2000 pk kwam de Helldiver na heel wat kinderziekten in productie, een zaak die zich ook nog bij de squadrons bleef voordoen. Dauntless vliegers gingen daarom met tegenzin over op de Helldiver, ook al omdat de Helldiver minder stabiel in een duik zou zijn en er eerst wat pro blemen waren met het deklanden. Het toestel had een vlieger en waarnemer-schutter aan boord, had als bewapening 2 x 7,9 mm in de achtercockpit, 2 x 12.7 mm mitrailleurs in ieder vleugel, later vervangen door 2 x 20 mms en raketten. In een bommenruim kon een 455 kg bom een plaats vinden en aan de vleugel eventueel 2 x 225 kg. Met een 455 kg bom had het een actieradius van 850 km. Het toestel had een maximum afvlieggewicht van ca 7,2 ton. Dat vergeleken met de Dauntless van ca 5,2 ton was de Helldiver een zwaargewicht, ook wat de besturing betreft: The SB2C behaves like a truck and not like an automobile', it is a Son of Helldiver SB2C

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Nieuwsbrief Militaire Luchtvaart Museum | 2000 | | pagina 18