Te uniek om te laten liggen, deze Fokker T.IVa. opgeleverd wat was verwacht. Door de wis seling van de wacht tussen 1998 en 2(XM) met de overgang van een overheid met ster ke inbreng van de militairen onder de presidenten Suharto en Habibie naar een meer civiel regime on der president Wahid, is de zeggenschap over dit soort zaken duide lijk minder militair en meer civiel en boven dien minder centralis tisch en meer regio naal komen te liggen. We hadden dus toestemming van de verkeerde autoriteiten en de nieuwe locale machthebbers wilden eerst in de kwestie uitgebreid gekend (of erkend?) worden. Lagere functionarissen, die indertijd geinformeerd zouden zijn, bleken niet (meer) op de hoogte te zijn. Als u zich afvraagt of de projectleiding na 1998 contact is blijven houden met het Ministerie van Buitenlandse Zaken en onze Ambassade in Jakarta, kan ik u verzekeren dat dit met de nodige intensiteit het geval is geweest, tot het laatste moment aan toe. Als u bovendien vraagt of men dan op de ambassade niet de consequenties van de wisse ling van de wacht heeft zien aankomen, kan ik alleen maar zeggen dat in het stellen van die vraag het antwoord ligt verborgen. De Ambassade heeft zeker haar best gedaan en een demarche van onze ambassadeur bij de gouver neur van Oost-Java en marge van het vlootbe- zoek aan Surabaya werd helaas niet beant woord; voor een dergelijk contact zou een voor bereidingstijd van enkele weken nodig zijn. Terugkijkend zeg ik: het was de moeite waard om het te proberen; niet geschoten is altijd mis. Toch wil ik niet verhullen dat we enkele erva ringen rijker en zo'n 25.000 gulden armer zijn. Niet dat we zo'n bedrag of een veelvoud daarvan voor zo'n goed en uniek doel niet zouden kun nen of willen missen, maar toch! Met betrokkenen van het projectteam geven we de moed echter niet op. Wel zullen we nog meer voorbereidende acties moeten plegen en garan ties verkrijgen alvorens een nieuwe bergingspo ging kan worden ondernomen. Met een goed projectplan, een gedegen projectleiding en steun op hoog niveau in Indonesië moeten we een eind kunnen komen. Dat we desondanks opnieuw enig risico zullen moeten nemen, valt te verwachten. Het doel: het zeker stellen van een uniek stuk Nederlandse luchtvaarthistorie (industrieel en militair) maakt het dat waard. Dat u, gegeven al deze schone overwegingen, van mij kunt eisen dat we daarbij zorgvuldig met de middelen en het aanzien van onze Stichting om zullen gaan, is begrepen. Dat beloof ik. U hoort nog van ons. F.P. Schulte

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Nieuwsbrief Militaire Luchtvaart Museum | 2000 | | pagina 9