Te uniek om te laten liggen,
deze Fokker T.IVa.
opgeleverd wat was
verwacht. Door de wis
seling van de wacht
tussen 1998 en 2(XM)
met de overgang van
een overheid met ster
ke inbreng van de
militairen onder de
presidenten Suharto
en Habibie naar een
meer civiel regime on
der president Wahid,
is de zeggenschap over
dit soort zaken duide
lijk minder militair en
meer civiel en boven
dien minder centralis
tisch en meer regio
naal komen te liggen.
We hadden dus toestemming van de verkeerde
autoriteiten en de nieuwe locale machthebbers
wilden eerst in de kwestie uitgebreid gekend (of
erkend?) worden. Lagere functionarissen, die
indertijd geinformeerd zouden zijn, bleken niet
(meer) op de hoogte te zijn. Als u zich afvraagt
of de projectleiding na 1998 contact is blijven
houden met het Ministerie van Buitenlandse
Zaken en onze Ambassade in Jakarta, kan ik u
verzekeren dat dit met de nodige intensiteit het
geval is geweest, tot het laatste moment aan toe.
Als u bovendien vraagt of men dan op de
ambassade niet de consequenties van de wisse
ling van de wacht heeft zien aankomen, kan ik
alleen maar zeggen dat in het stellen van die
vraag het antwoord ligt verborgen. De
Ambassade heeft zeker haar best gedaan en een
demarche van onze ambassadeur bij de gouver
neur van Oost-Java en marge van het vlootbe-
zoek aan Surabaya werd helaas niet beant
woord; voor een dergelijk contact zou een voor
bereidingstijd van enkele weken nodig zijn.
Terugkijkend zeg ik: het was de moeite waard
om het te proberen; niet geschoten is altijd mis.
Toch wil ik niet verhullen dat we enkele erva
ringen rijker en zo'n 25.000 gulden armer zijn.
Niet dat we zo'n bedrag of een veelvoud daarvan
voor zo'n goed en uniek doel niet zouden kun
nen of willen missen, maar toch!
Met betrokkenen van het projectteam geven we
de moed echter niet op. Wel zullen we nog meer
voorbereidende acties moeten plegen en garan
ties verkrijgen alvorens een nieuwe bergingspo
ging kan worden ondernomen. Met een goed
projectplan, een gedegen projectleiding en
steun op hoog niveau in Indonesië moeten we
een eind kunnen komen. Dat we desondanks
opnieuw enig risico zullen moeten nemen, valt
te verwachten. Het doel: het zeker stellen van
een uniek stuk Nederlandse luchtvaarthistorie
(industrieel en militair) maakt het dat waard.
Dat u, gegeven al deze schone overwegingen,
van mij kunt eisen dat we daarbij zorgvuldig
met de middelen en het aanzien van onze
Stichting om zullen gaan, is begrepen. Dat
beloof ik.
U hoort nog van ons.
F.P. Schulte