Frankrijk en de NAVO Generaal de Gaulle wilde meer invloed in de zijns inziens teveel Angel-Saksische NAVO hebben. Hij beoogde die (Amerikaanse) overheersing te doorbre ken en stelde o.a. voor in de absolute militaire top een Franse opperbevelhebber te hebben. Ook op ander gebied wilde hij de Franse inbreng vergroten. Toen hij in 1966 zijn zin niet kreeg, besloot hij Frankrijk uit de militaire organisatie van de NAVO te doen gaan, doch in de politieke te blijven. Dat betekende dat het NAVO-hoofdkwartier en andere NAVO-vestigingen uit Parijs moesten vertrekken en naar Brussel verhuisden. Natuurlijk had een en ander ook invloed op het Atlantic-project. In enige gesprekken werd betoogd bij al die veranderingen het Atlantic-project een NAVO-project te laten blij ven, want dat zou voor het project het beste zijn. Doch bij de hoop dat het project op dezelfde voet zou kunnen worden voortgezet, bleef het. Dat had echter wel tot gevolg dat het steeds meer een Frans marineproject werd met een NAVO-etiket, hoewel Bloch als leider van het project zijn best deed het oorspronkelijke karakter te behouden.. gesteld met de P-3C en opvolgers op de lange ter mijn voor een klein land als het onze onmiskenbare voordelen zou hebben. Daarbij kwam dat de produc tie van Orions naar over de 400 zou kunnen gaan, terwijl die van de Atlantic amper mogelijk de 80 zou benaderen. Van de zijde van Materieel was de Atlantic niet gewild, niet zo zeer vanwege de prestaties van de P- 3B, maar meer nog omdat de MLD gewend was om te gaan met Amerikaans materieel, met Amerikaanse methoden en procedures, terwijl de vliegtuigmakers met het technische Engels weinig of geen moeite hadden. Voorts was de Franse techni sche cultuur een geheel andere. Veel zou echter kun nen worden opgevangen door de technische boek werken van de Atlantic in het Engels te eisen. Van de zijde van Economische- en Buitenlandse zaken, werd 'vanwege het Europees gaan' op allerlei Atlantic 1 versus Lockheed P-3 B Orion In de defensienota 1968 stond dat Hr.Ms. Karei Doorman na 1970 niet zou worden vervangen door een vliegkampschip, maar dat in de geleverde lucht component zou worden voorzien door aan de wal gebaseerde vliegtuigen (en boordhelikopters). In april 1968 werd Hr.Ms. vliegkampschip Karei Doorman door brand geteisterd en ging het uit dienst. Bij de daardoor noodzakelijke evaluatie van een ver vangende luchtcomponent kwamen de tweemotori- ge Atlantic en de viermotorige P-3B Orion tegenover elkaar te staan. De P-3B was in feite een Orion voor zien van sensoren e.d. uit de laatste versie Neptune en had een bemanning van 10. De tweemotorige Atlantic was op dat gebied wat moderner en had een bemanning van 12 man. Er begonnen twee par tijen tegenover elkaar te staan. Bij de Marinestaf was men geporteerd voor de Atlantic omdat men er zich immers voor had inge zet. Maar voorzien werd dat de verdere ontwikkelin gen, zoals reeds door de USNavy in het vooruitzicht 14 De Atlantic '253' maakte op 14 september 1978 tijden de oefening "Northern Wedding' een noodlanding op zee in de buurt van Isle of Islay (70 km ten N. van Noord Ierland. De 14 bemanningsleden werden gered.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Spinner | 2001 | | pagina 14