tratieve dienst zorgde hierbij nog voor een bizar schouwspel, toen alle paperassen in één klap in een geweldige zuil omhoog werden geslingerd, om daar na als een ware papierregen over de verre omtrek van het kamp neer te dwarrelen. De houten kazerne werd nadien door de vernielingsploeg in brand gestoken, waarmee na 23 jaar van een nogal afwisse lend bestaan een definitief einde kwam aan Hr.Ms. Marinevliegkamp "de Mok". Na bekendmaking van de algehele capitulatie werd de voltallige kampbe manning afgevoerd naar Den Burg en daar onderge bracht in scholen, kerken en andere ter beschikking gestelde gebouwen. Alle nog aanwezige vaartuigen, waaronder de M.73, werden ongeveer tezelfdertijd naar de haven van Oude Schild gedirigeerd. OMSD Spangenberg verloor zijn "uitwijkvaartuig" geen moment uit het oog en liet zich na afloop van de vernielingsactie ijlings achterop een motorfiets naar Oude Schild vervoeren, 's Avonds kwam hij tijdens de maaltijd in contact met de reserve-kapitein N.F. Dhersigny, die hem terloops vertelde belast te zijn met de wacht over de vaartuigen, die in de haven van Oude Schild een ligplaats hadden gevonden. Bovendien had hij orders ontvangen een ieder te ver bieden de haven te verlaten. Mocht iemand toch van zins zijn dit verbod te negeren, dan kon hij op een beschieting van de aanwezige wacht rekenen. Toen naderhand een telefonisch verzoek om voedselhulp uit Terschelling kwam, kon de M.74 - het zustervaar- tuig van de M.73 - ongehinderd de haven van Oude Schild verlaten. Naderhand zou deze raceboot onder commando van luitenant ter zee der le klasse KMR G.E. Rotgans koers zetten richting Engeland en inderdaad daar probleemloos arriveren. Spangenberg had intussen de groep jonge vliegers in kennis gesteld omtrent de nieuwste verwikkelin gen rond de voorgenomen uitwijkpoging. Weber bleef echter standvastig bij zijn besluit ten koste van alles te vertrekken. Ook de leerlingen-vlieger stelden zich voor wat betreft dit standpunt vierkant achter de jonge marine-officier. Dit voorbeeld van positief gedrag temidden van een alom onder de militairen aanwezig gevoel van onmacht over de verloren strijd gaf bij Spangenberg de doorslag. "Dan ga ik met je mee" was zijn uiteindelijke antwoord, waarbij hij in feite automatisch het bevel tijdens de vluchtpoging in de handen van Weber stelde. Koers Engeland Woensdagavond om circa 8 uur gingen de negen marinemannen aan boord van de M.73. In hoeverre het hen nog lukte extra benzine te verkrijgen is niet bekend. In ieder geval zag de bemanning kans de raceboot zonder ook maar de minste tegenwerking uit de haven van Oude Schild te varen. Na aanvanke lijk de schijn te hebben gewekt naar Willemsoord te vertrekken, werd op het Marsdiep in westelijke rich ting gekoerst, waarbij met de nodige omzichtigheid de daar aanwezige ondiepten zonder ongelukken werden gepasseerd. Eenmaal in volle zee gekomen werd direct full speed het ruime sop gekozen. Door de gunstige oostenwind dook het vaartuig daarbij met de boeg diep in de golven, zodat snelheidsverminde ring nu vereist was. Waarschijnlijk is de daaruit voortvloeiende zuinige vaarsnelheid de reden geweest, dat de M.73 met haar bemanning de tocht naar Engeland zonder brandstofgebrek veilig kon volbrengen. Het officiële Rapport Verrichtingen Vliegkamp "de Mok" 20

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Spinner | 2001 | | pagina 20