het Roergebied doelwit van deze speciale actie, die tevens de eerste oorlogsoperatie van de RAF boven vijandelijk gebied in de Tweede Wereldoorlog inluid de. In de daaropvolgende weken en maanden wer den ook andere Duitse steden met witte bommen bestookt. Gaandeweg kregen deze droppings evenwel een meer incidenteel karakter en bleven ze vaak beperkt tot twee a drie maal per week. Voor pers doeleinden werden deze nachtelijke verkenning- en infiltratievluchten veelal als special reconnaissance Jlights aangeduid.4 Qua druk en lay-out bevatten de allereerste uitge worpen pamfletten een nogal amateuristische bood schap van Prime Minister Chamberlain betreffende de Britse oorlogsverklaring aan Nazi-Duitsland. Ook de volgende nickels verdienden qua uitvoering èn boodschap bepaald geen schoonheidsprijs. Voor de RAF-bemanningen leverde met name de navigatie op deze lange nachtvluchten in de herfst van 1939 aan vankelijk grote problemen op. Was na lang zwoegen eenmaal de juiste koers gevonden, dan bleek het zicht dikwijls door uitgestrekte wolkenvelden beperkt tot zo'n 4500 m. Hierdoor werd uiteraard het vinden en het nauwkeurig vaststellen van het opgedragen aanvalsdoel uitermate bemoeilijkt. Sommige op de kaart aangegeven markatiepunten bleken ineens onvindbaar of konden niet met zeker heid worden bepaald. Een gelukkige bijkomstigheid voor deze door kou en slecht weer geplaagde vliegtuigbemanningen was, dat zij boven Duits gebied gekomen meestal weinig of géén hinder van de Luftwaffe of de Flak ondervonden. Daarentegen bleken vijandelijke zoeklichten dikwijls uiterst actief. Daardoor ontstonden in de nachtelijke hemel al snel de eerste kat-en-muis spelletjes tussen vlieg tuig en zoeklicht, die zich enige jaren later geregeld zouden afspelen toen RAF Bomber Command in grote getale het Duitse rijk bombardeerde.5 De grootste vijand voor de Britse bemanningen bij deze Nickel raids was ontegenzeggelijk het weer, ter wijl bovendien onervarenheid van de kant van de bemanningen een grote rol speelde. Dat laatste ondervond ook het van Mildenhall opererende No. 99 Squadron. In de nacht van 8 op 9 september 1939 werden drie Wellington-bemanningen van dit squadron aangewezen voor uitvoering van hun eerste oorlogsvlucht naar Duitsland. Uiteindelijk Een Vickers Wellington van de RAF, in het dagelijks gebruik ook "Wimpey" genoemd. vertrokken slechts twee toestellen naar het aangegeven doel. Op de thuisvlucht bemerkte de vlieger van één dezer vliegtuigen, dat de bediening van hoogteroeren en richtingsroer op de een of andere manier in ongerede was geraakt. Niettemin slaagde hij erin zijn Wimpey veilig op de thuisbasis aan de grond te zetten. Bij nadere inspectie ontdekte de vlieger tot zijn schrik, dat een deel van de pam- flettenbundels tijdens de vlucht vanaf de rustbank achter in de staart was afgevallen en vervolgens in de stuurkabels was terechtgekomen! Het tweede toestel kwam eveneens met problemen op zijn basis terug. Daarbij bleek dat een bundel pamfletten zich tijdens de lancering via de fakkellanceergoot niet had verspreid en het pak papier in volle vaart het stabilo had beschadigd. De oorzaak van dit incident werd snel gevonden. Het voor het droppen verantwo ordelijke bemanningslid had n.l. verzuimd het touw om de bundel vlak vóór de lancering te verwijderen, met alle gevolgen van dien!6 Grootscheepse verspreiding In de winter van 1939/1940 werden maandelijks drie tot vier verschillende pamfletten gedrukt. In alle gevallen werden Duits-talige teksten toegepast en 14

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Spinner | 2002 | | pagina 14