het Roergebied doelwit van deze speciale actie, die
tevens de eerste oorlogsoperatie van de RAF boven
vijandelijk gebied in de Tweede Wereldoorlog inluid
de. In de daaropvolgende weken en maanden wer
den ook andere Duitse steden met witte bommen
bestookt. Gaandeweg kregen deze droppings evenwel
een meer incidenteel karakter en bleven ze vaak
beperkt tot twee a drie maal per week. Voor pers
doeleinden werden deze nachtelijke verkenning- en
infiltratievluchten veelal als special reconnaissance
Jlights aangeduid.4
Qua druk en lay-out bevatten de allereerste uitge
worpen pamfletten een nogal amateuristische bood
schap van Prime Minister Chamberlain betreffende
de Britse oorlogsverklaring aan Nazi-Duitsland. Ook
de volgende nickels verdienden qua uitvoering èn
boodschap bepaald geen schoonheidsprijs. Voor de
RAF-bemanningen leverde met name de navigatie op
deze lange nachtvluchten in de herfst van 1939 aan
vankelijk grote problemen op. Was na lang zwoegen
eenmaal de juiste koers gevonden, dan bleek het
zicht dikwijls door uitgestrekte wolkenvelden
beperkt tot zo'n 4500 m. Hierdoor werd uiteraard
het vinden en het nauwkeurig vaststellen van het
opgedragen aanvalsdoel uitermate bemoeilijkt.
Sommige op de kaart aangegeven markatiepunten
bleken ineens onvindbaar of konden niet met zeker
heid worden bepaald. Een gelukkige bijkomstigheid
voor deze door kou en slecht weer geplaagde
vliegtuigbemanningen was, dat zij boven Duits
gebied gekomen meestal weinig of géén hinder van
de Luftwaffe of de Flak ondervonden. Daarentegen
bleken vijandelijke zoeklichten dikwijls uiterst
actief. Daardoor ontstonden in de nachtelijke hemel
al snel de eerste kat-en-muis spelletjes tussen vlieg
tuig en zoeklicht, die zich enige jaren later geregeld
zouden afspelen toen RAF Bomber Command in grote
getale het Duitse rijk bombardeerde.5
De grootste vijand voor de Britse bemanningen bij
deze Nickel raids was ontegenzeggelijk het weer, ter
wijl bovendien onervarenheid van de kant van de
bemanningen een grote rol speelde. Dat laatste
ondervond ook het van Mildenhall opererende No.
99 Squadron. In de nacht van 8 op 9 september 1939
werden drie Wellington-bemanningen van dit
squadron aangewezen voor uitvoering van hun
eerste oorlogsvlucht naar Duitsland. Uiteindelijk
Een Vickers Wellington van de RAF, in het dagelijks gebruik
ook "Wimpey" genoemd.
vertrokken slechts twee toestellen naar het
aangegeven doel. Op de thuisvlucht bemerkte de
vlieger van één dezer vliegtuigen, dat de bediening
van hoogteroeren en richtingsroer op de een of
andere manier in ongerede was geraakt. Niettemin
slaagde hij erin zijn Wimpey veilig op de thuisbasis
aan de grond te zetten. Bij nadere inspectie ontdekte
de vlieger tot zijn schrik, dat een deel van de pam-
flettenbundels tijdens de vlucht vanaf de rustbank
achter in de staart was afgevallen en vervolgens in
de stuurkabels was terechtgekomen! Het tweede
toestel kwam eveneens met problemen op zijn basis
terug. Daarbij bleek dat een bundel pamfletten zich
tijdens de lancering via de fakkellanceergoot niet
had verspreid en het pak papier in volle vaart het
stabilo had beschadigd. De oorzaak van dit incident
werd snel gevonden. Het voor het droppen verantwo
ordelijke bemanningslid had n.l. verzuimd het touw
om de bundel vlak vóór de lancering te verwijderen,
met alle gevolgen van dien!6
Grootscheepse verspreiding
In de winter van 1939/1940 werden maandelijks drie
tot vier verschillende pamfletten gedrukt. In alle
gevallen werden Duits-talige teksten toegepast en
14