ïi
Tweede toursuccessen en
promotie
In november 1942 meldde Godefroy zich aan de
poort van het vliegveld Kenley voor een nieuwe peri
ode als operationeel vlieger bij het 401 Squadron. De
Wing werd inmiddels geleid door Wing Commander
B. Kincombe. Kort daarop echter, werd het 401
Squadron voor een rustperiode naar een vliegveld in
het noorden van Groot-Brittannië overgeplaatst.
Godefroy vroeg overplaatsing aan naar het 403
'Wolf Squadron, wat werd toegestaan. Al snel wierp
de opgedane ervaring zijn vruchten af: op 17 januari
wist Hugh twee Focke-Wulfs nabij Fécamp te
beschadigen, terwijl hij drie dagen later zijn eerste
overwinning behaalde. 'At last I would have a con
firmed victory', schreef hij in zijn oorlogsmemoires,
'The feverish compulsion had left me - the hunting dog had
brought back his first bird. The jinx was broken'. In de
periode tot 1 juli 1943 schoot hij nog eens vijf
Duitse jachtvliegtuigen neer en beschadigde een
zesde. Godefroy trad daarbij toe tot de rangen der
'azen'. Na de zomer van 1943 zou hij nog eenmaal
zegevieren: op 24 september 1943 vernietigde hij
een Focke-Wulf Fw 190, waarmee zijn totaal kwam
op zeven vernietigde en drie beschadigde vlieg
tuigen.6
De luchtoverwinningen brachten ook de carrière
van Hugh in een stroomversnelling. Nadat hij in
maart een van de Flight Commanders werd, volgde in
juni 1943 de benoeming tot squadroncommandant
en de bijbehorende promotie tot Squadron Leader.
Inmiddels was enkele maanden eerder, in maart,
het bevel over de Canadese Wing overgenomen door
de 'topscorer' onder de Britse vliegers. Wing
Commander J.E. 'Johnnie'Johnson. Johnson - 'flying
discipline was the only discipline he was interested in;
he didn't give a tinker's damn what we did on the ground' -
vergaarde al spoedig groot respect van zowel het
grond- als het vliegende personeel. In de periode van
zijn commandantschap tot september 1943 zou
Johnson maar liefst twaalf Focke-Wulf Fwl90's en
een Bf 109 als vernietigd claimen en verschillende
anderen beschadigen.7 Bij afwezigheid van Johnson
ging Godefroy in de tussenliggende periode steeds
vaker de eigen Wing, soms aangevuld met andere
Wings, aanvoeren. In de nazomer van 1943 werd dit
formeel bekrachtigd toen Godefroy de 36 vlieg
tuigen tellende 17 (later 127) Wing officieel ging
leiden. Inmiddels was hij in mei 1943 gedecoreerd
met een Distinguished Flying Cross (DFC) waarop in sep
tember van hetzelfde jaar een Bar volgde. Vanaf eind
1943 ging Hugh's eenheid deel uitmaken van de 2nd
Tactical Air Force (2nd TAF) die de invasie in
Normandië moest gaan ondersteunen. Godefroy zou
deze landing niet als Wing Leader meemaken. In
april 1944 werd hij op rust geplaatst en ingedeeld
bij de staf van Air Vice-Marshal (AVM) Sir H. Broad-
hurst. Daarmee was zijn operationele carrière ten
einde. Tussen 1941 en 1944 vloog hij in totaal 289
missies.
In dezelfde periode werd hij opnieuw onderschei
den: ditmaal met de Distinguished Service Order (DSO).
Godefroy ging de Britse 'ijzervreter' Broadhurst
Wing Commander H.C. Godefroy en zijn Spitfire Mk.IX,
MK341. {foto: via SLH).
