kanonnen werd echter bestudeerd als alternatief
plan. In februari 1950 werd definitief besloten het
toestel met raket-bewapening uit te rusten en werd
de kanon-optie verworpen.
Het toestel zou worden voorzien van een automati
sche piloot. Extra interne brandstofcapaciteit zou
worden toegevoegd, om de dorstige afterburner te
voeden.
Afgezien van de vele wijzigingen ten opzichte van
de originele Sabre, was de uiterlijke verandering evi
dent. De neusinlaat werd verlaagd, terwijl daar
boven een 30 inch radome werd geïnstalleerd. Deze
omsloot del8 inch schotel-antenne van de AN/APG36
zoek-radar.
Een contract werd gesloten voor de bouw van twee
YF-86D's (NA-164) en 122 F-86D's (NA-165). Daar de
MD" slechts zo'n 25% gemeenschappelijk bleek te
hebben met de F-86A. werd besloten de type aan
duiding te wijzigen in YF-95A en F-95A. De eerste
vlucht van de eerste YF-95A, registratie 50-577, vond
plaats op 22 december 1949 te Muroc. In 1950 werd
om binnenlandse politieke redenen weer afgezien
van de type aanduiding F-95 en werd de oorspronke
lijke aanduiding F-86D weer aan het ontwerp toege
kend.
De "D" onderscheidde zich op veler gebied van de
oorspronkelijke Sabre. Heel prominent aanwezig
was de radarneus boven de luchtinlaat, waarin zich
de Hughes AN/APG-36 radar bevond, die deel uit
maakte van het zeer geavanceerde E-4 vuur
leidingssysteem. Om zijn onderscheppingstaak te
vervullen, was de F-86D voorzien van een uitschuif-
bare houder, direct achter het neuswiel, waarin zich
24 2,75 inch Mighty Mouse ongeleide raketten
bevonden. Deze konden tegelijk of in combinatie
worden afgevuurd. De D-Sabre was één van de eerste
vliegtuigen waarin een afterburner werd geïn
stalleerd ter verkrijging van meer stuwkracht. Zijn
waarde bewees de F-86D in de Koreaanse oorlog
(1950-1953), waarin hij zeer succesvol was in
gevechten met de Russische Mig-15. Van 1948 tot
1953 was de Sabre het snelste straalvliegtuig ter
wereld en met een F-86D werd de hoogste snelheid
gehaald op 16 juli 1953 door Lt. Col. William
F. Barnes: 1152 km/u over een 3 km. traject bij Salton
Sea, California.
De plaats waar de F-86K ten opzichte van de F-86D werd ver
lengd is hier duidelijk aangegeven. Lange tijd werd gedacht
dat de verlenging in de neus vóór de cockpit zat.
De ontwikkeling van de
F-86K
Op 22 januari 1953 werd North American geïn
formeerd over de wens een all-weather jager in Italië
te bouwen. Het toestel zou in grote lijnen
overeenkomstig de F-86D moeten zijn, maar met
vereenvoudigde systemen, bewapend met vier
kanonnen en een bemanning van twee.
Op 30 januari stelde North American een licen
tieovereenkomst voor met de Italiaanse maatschap
pij, maar gaf aan, dat een tweepersoons versie een
uitgebreide en tijdrovende ontwikkeling met zich
mee zou brengen. In plaats daarvan werd
16
k vA*.„. -5=- mm
