Cs1 van de captain 'in charge of training', een kleine, potige man voorzien van heel wat lintjes en natuur lijk de 'wings of gold'. Toen ons werd gevraagd of we een keus wilden maken tussen de Hellcat, de Avenger en de Skyraider was het oordeel kort. We bleken al voorbestemd te zijn naar Cabaniss Field te gaan om Skyraiders bij VA-5 (squadron) te gaan vlie gen. We jubelden. Misschien had de admiraal daar voor gezorgd... Cabaniss field Cabaniss Field ligt buiten Corpus Christi. Naast VA-5 waren er squadons jachtvliegtuigen, drie met F-6 Hellcats en een squadron F-8 Bearcats, het laatste snufje propellerjager. Met een gemiddelde sterkte van 16 vliegtuigen per squadron was Cabaniss Field een druk vliegveld. Het inrouleren en installeren nam heel wat tijd in beslag. We kregen ieder een kamer op de eerste ver dieping van een logeergebouw, dat aan de eetzalen grensde. De Amerikaanse vliegkleding was licht en gerieflijk. Voorts haastten we ons naar de Navy Exchange, waar we Amerikaans khaki aanschaften, dat vele malen beter was dan van ons marinemaga zijn. De commandant van Cabaniss was captain USNavy Briner, ook een Paciflc-veteraan die meteen grote belangstelling voor ons toonde. De commandant van VA-5 was commander Butler, die ook in de Pacific actie had gezien. Hij straalde gezag, maar ook vriendelijkheid, uit. Onze cursusin structeur werd lieutenant Pucini, die wij weldra Madame Butterfly noemden naar de meest bekende opera van de componist. Meteen werd ons gevraagd welke naam wij onze Nederlandse vlucht zouden wil len noemen. Het werd Sambal Flight, hetgeen na uit leg meteen aansprak en op de meest rare manier soms werd uitgesproken. Voordat we in een Skyraider zouden komen, werden ons vliegtesten in SNJ's (Harvards) afgenomen. Die waren soms ontmoedigend. Op Gilze-Rijen hadden we veelal wiellandingen gemaakt, meer dan driepun ters. 'On a carrier one lands only on three points, so stop being Air Force, as otherwise we have to down you.' En dat zou men zeker hebben gedaan, als we niet na een aantal vluchten op de Harvard hadden aangetoond dat we ook driepuntslandingen konden maken, ook met zijwind. Ook ons instrumentvliegen werd als matig beoordeeld. Maar we leerden snel en kwamen weldra in een schoollokaal en in de hangar om over de Skyraider te leren. Na een intensieve week theorie mochten we uiteindelijk in het vlieg tuig een kijkje nemen. Wat een ruime cockpit verge leken met die van Firefly of Seafury. Maar eerst was er een examen. Toen dat op schrift en in het vlieg tuig naar tevredenheid was afgelegd, leerden we motorbehandeling en toen kwam het grote moment te mogen taxiën. Dat moest altijd met de cockpitkap dicht gebeuren vanwege de gevaarlijke uitlaatgassen. Dat betekende ook veel zweten, want de hitte was intens, ook al stonden de luchtverversers vol aan. Niets was mooier dan de machtige vierbladige pro peller te zien draaien op het geluid van de 18 cilinder stermotor van 2500+ pks. Daarnaast vlogen we met de Harvard veelvuldig allerlei oefeningen, merendeels starten en driepuntslandingen, maar ook instru ment- en formatievliegen en navigatie. In het alge meen was het 's-morgens vliegen, 's-middag in de les of omgekeerd. Dat brengt een voorval in herinnering toen ik tussen door even naar mijn kamer ging en op de open trap naar de eerste verdieping Sam, onze steward, daar in de schaduw zag zitten. Ik vroeg wat er was. 'I'm sun bathing', zei hij zich wat uitstrekkend. 'But there ain't sun here, Sam,' zei ik, waarop Sam prompt als antwoord gaf: 'Yeh, they built the building the wrong way round.' Tableau. Op zaterdagen werd alleen 's-morgens gevlogen. In de middag was er de gebruikelijke 'beer muster' in de officersclub. VA-5 had daarvoor een staart van een bom als 'bierpul'. Nieuwkomers werden geacht daar van een grote slok te nemen. De eerste 'hop' met de Skyraider Tijdens nog wat taxiproeven met en zonder gevou wen vleugels en met aanwijzingen vanuit de verkeer storen via de radio van een instructeur, kwam de ver blijdende opdracht de startbaan op te gaan. De instructeur zei nog eens alle checks te controleren. Ik voerde ze uit en beaamde ieder deel ervan met 'checked'. Toen klonk: 'Take her in the air, open slowly your throttle to full power, be relaxed, keep her straight and when getting flying speed smoothly pull your stick and the bird will fly.' 11

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Spinner | 2002 | | pagina 11