dan was er natuurlijk het duiken, want daarvoor was
de AD-1 ontworpen. Dan vloog men naar 20.000 vt of
hoger, draaide de kist op zijn kant in een duik, zette
de motor op een matig vermogen, trok aan het hen
del van de duikklappen, die als deuren uit de romp
kwamen, waarbij al heel snel de duikhoek zo'n 65
graden werd. Even bijtrimmen en intussen bouwde
de snelheid op tot ca. 280 knopen. Gericht op een
doel bleef het toestel uitermate stabiel. Men kon
onderweg zelfs het vliegtuig om zijn langsas rollen.
Op ca 3000 vt werd de duik beëindigd, werd de
motor op maximum vermogen gezet en klom de
Skyraider in enkele ogenblikken naar 10.000 vt of
meer. Anders kon men met maximum vermogen
laag over het water proberen weg te komen. In feite
kon de Skyraider in een duik zonder de duikklappen
de snelheid van 400 knopen aan.
De AD-1 had twee 20 mm mitraileurs, waarmee we
op doelen in zee oefenden. Ook moesten we natuur
lijk bommen werpen, voornamelijk in een duik van
65+ graden. De Skyraider had in de gebruikelijke
configuratie 2000 lbs (2x 1000lbs of 4 x 500 lbs) aan
bommen, maar hij kon ook maximaal 8000 lbs aan
bommen of 2 torpedo's meenemen of anders acht
raketten meevoeren en dan nog een actieradius heb
ben van zo'n 800 km. Het was een waar genoegen de
duik steiler te maken en dan in de veiligheidsbanden
te hangen. Ook deden we aan 'toss-bombing', waarbij
we als het ware een bom naar een doel toekeilden.
De duikaanval werd dan op grote afstand van het
doel ingezet, waardoor veel afweer kon worden ver
meden. Bij het optrekken uit de duik en juist als het
vliegtuig in een bepaalde hoek begon te klimmen,
werd door een apparaatje de bom gelost en kwam
die in een boog naar het doel toe. Het was verbazing
wekkend hoe accuraat dit systeem kon zijn. Maar
soms ging er wel eens wat mis. Het systeem was ook
te gebruiken voor het eventueel afgooien van nucle
aire bommen. We hebben toen altijd zonder maxi
mum lading gevlogen. Met dat al kregen de Sambals
een aantal Navy-Excellent weapon-awards.
De 'coordinated attack'
Periodiek werd een z.g. coordinated attack beoefend.
Dan kwamen de Avengers uit Kingsville
als torpedovliegtuigen, gezamenlijk met Hellcats en
Bearcats als escorte of ook als aanvallers, en tenslotte
de Skyraiders van over de 30.000 vt om op de in zee
gelegen doelen te duiken. Dan waren er wel zo'n 80
vliegtuigen tegelijk in de lucht, hetgeen een goede
organisatie en leiding van een ervaren instructeur,
de z.g. attack coordinator vergde, waarvoor eerst
heel duidelijke briefingen werden gegeven. Doel was
om de 'vijand' volledig te overrompelen, waardoor
zijn afweer geheel in de war werd gestuurd. Bij zo'n
aanval werd extra goed uitgekeken, want het kwam
wel eens voor dat in de duik een Hellcat of Bearcat
plotseling langs flitste...
Nachtvliegen
Een ander facet was het nachtvliegen en vooral het
nachtformatievliegen, waarvoor de Skyraider was
uitgerust met speciale nachtformatieverlichting. Die
droeg er zeer toe bij de leider goed te zien. Het deed
wel denken aan dergelijke, angstaanjagende proeven
met B-25 Mitchells van 320 squadron in 1944. Die
werden gelukkig gestopt, toen een paar Britse kisten
van een ander squadron tegen elkaar opvlogen en
een ander paar beschadigd werd.
Aldus kreeg Sambal Flight naam en werd als voor
beeld gesteld bij de andere opleidingen. Ook op een
open dag vloog Sambal Flight in een fraaie formatie
en oogstte veel succes.
Vertier
Na aankomst in Corpus werden wij gevraagd bij
diverse officieren op bezoek te komen voor een
drankje of maaltijd, ook bij de Briners en Butlers.
Harte kocht als gauw een oude Chevrolet, waarmee
de Sambals, kosten delend, mobiel werden. Ter afwis
seling van het eentonige menu op Cabaniss gingen
we vaak naar een Italiaans restaurant, waar Mama
ons als haar kinderen behandelde. Soms gingen we
met Amerikanen naar het fraaie nabij gelegen
strand om te barbecuen.
Toen ik een lid van de Rotary in Corpus Christi ont
moette, vroeg hij mij op een bijeenkomst gastspreker
te zijn. Ik nam als onderwerp 'The American-Dutch
relations', waarover ik net eerder een boek had gele
zen. Het werd een groot succes, vooral het eerste
saluut aan de Amerikaanse vlag van de gouverneur
van St. Eustatius sprak aan; dat New York beter New
Amsterdam had kunnen worden genoemd, minder.
Zou ik in Corpus zijn gebleven, dan zou ik lid van de
13