ken? Dat betekende het ontgrendelen
van het hendel en daarna dat naar bene
den bewegen. Soms was het ontgrende
len alleen mogelijk dat met twee han
den te doen. In latere versies zou dat
veranderd zijn.
Wat meer over de Skyraider
Het vliegtuig moest de opvolger worden
van de befaamde Dauntless duikbom
menwerper uit de Pacific-oorlog. De pro
ductie startte in 1945. Hij kwam echter
te laat om aan de oorlog deel te nemen.
Het ontwerp moest eenvoud tonen en
een grote lading van max. 8000 lbs aan
de vleugels van diverse soort kunnen vervoeren over
een grote afstand met een hoge kruissnelheid. Daar
de Wright Cyclone R-3350-24W van 2500 pk grote
betrouwbaarheid toonde werd die tot krachtbron
gekozen. Omdat het toestel op carriers zou worden
gebaseerd moest het extra robuust zijn. Extra schok
dempers werden daarom in het onderstel geplaatst.
Om het zicht vanuit de cockpit goed moest zijn.
werd de cockpit op de romp en zoveel mogelijk naar
voren geplaatst, in tegenstelling tot eerdere boord-
vliegtuigen, die door de lange neus het zicht beperk
ten en waardoor ongevallen ontstonden.
Al snel bleek de grote veelzijdigheid van het ont
werp. Een versie kreeg een grote radar (Airborn
Early Warning), ook als electronicabestrijder
(Electronic Counter messures) met twee bedieners
en geen bewapening om de actie radius te vergro
ten. Een andere versie werd gebruikt als transport
voor 12 man personeel of vracht aan en van boord
te brengen. Ook werd de Skyraider ingezet als nacht
jager, I.p.v twee mitrailleurs van 20 mm kwamen er
vier in de ground attack versie. Het aantal ophang-
punten voor wapens ging daarvoor van acht naar
vijftien Afhankelijk van de versie nam het leegge-
wicht toe van ca.10.550 lbs naar 12.100 lbs, het max.
gewicht van 18.263 lbs naar 25.000 lbs. De motor
werd opgevoerd tot over de 2700 pk. De romp werd
verwijd, zodat er twee man in de cockpit konden
plaatsnemen. Actieradius nam toe van 850 km naar
1000+ km en als er extra tanks werden gevoerd werd
de actieradius nog groter. Al bij de eerste versies werd
een automatische piloot ingevoerd, waardoor de vlie-
Di' Skyraider met een 5000 pk turboprop, de XA2D-1 Skysbark
ger zich meer op de navigatie op het uit het instru
mentenbord te schuiven piotbord kon concentreren.
De Skyraider zag bij de USNavy meteen actie in 1950
in de Korea-oorlog, en werd in diverse versies ook
ingezet in de Vietnam oorlog, waarbij ook de US Air
Force het toestel in dienst nam als uitgelezen
ground-attack killer.
Pas midden 1957 werd de productie gestopt, nadat
3190 exemplaren aan de marine waren afgeleverd.
Daarna zou nog in beperkte mate het toestel weer in
productie komen t.b.v. de US Air Force in Vietnam.
Pas in 1975 ging de Skyraider daar uit dienst.
De Britse Marine had vanaf 1951 50 Skyraiders
(AEW) in dienst tot 1961. Die waren onderverdeeld
in 'flights' van vier voor de carriers. Door enige
modificaties werd de actieradius vergroot tot 1800
km! De Zuid-Vietnamese luchtmacht vloog ook met
Skyraiders.
Douglas heeft nog gepoogd het toestel te voorzien
van een 5000 pk turboprop, waarmee een maxi
mum snelheid van ca. 425+ knopen werd bereikt.
Daar is het bij gebleven.
Het was een groot toestel, met zijn 50 vt spanwijdte,
eigenlijk een bakbeest, maar heerlijk om in de eer
ste versie daarvan te hebben mogen vliegen.
bronnen:
USNavy aircraft, Swanborough Bowers, Putnam.
Londen. 1990 ook voor maatschets;
British naval aircraft since 1912, Thetford. Putnam,
Londen, 1978: eigen aantekeningen en logboeken. *7"
19