Het einde nadert 30 - Dakar - Belem wordt op vrijdag 07-11-81 geland op Curasao. De 201 vertrekt dan naar Nederland voor z'n laatste vlucht naar Soesterberg, waar het een plaats krijgt in het Militaire Luchtvaart Museum. Dit vliegtuig (201) is op 18-09-61 binnengehaald als eerste Neptune op Biak onder begeleiding van 6 Fairey Fireflies. Op 09-11-81, dus na ruim 20 jaar dienst en 6857,3 vlieguren, wordt het begeleid naar zijn laatste rustplaats door 2 moderne F-15 gevechts vliegtuigen. Een waardig afscheid. Op 11-11-81 is het detachement MLD 100% vliegge reed en wordt onder begeleiding van de 203 en 204, de eerste F-27 Maritime binnengehaald. Op deze dag zijn voor de laatste keer 2 Neptunes boven Curasao in de lucht. Wanneer op 16 november de 204 afscheid neemt van Curasao, blijft de 203 eenzaam achter. Het 20 jaar oude werkpaard van de MLD komt nu op spot 2 achter de nieuwe modern uitge ruste F-27 Maritime. Toch worden de laatste opdrach ten volledig uitgevoerd en is voor de detachering op Martinique nog heel wat rekenwerk nodig. Immers, een tussenlanding op een buitenlands vliegveld zal een terugvlucht naar Curaqao onmogelijk maken. Dit in verband met een gebrek aan het type brand stof voor de Neptune in het Caraibisch gebied. Langzaam maar zeker nadert het einde. Zodra de definitieve datum van uitdienststelling bekend is, wordt er gewerkt en geschilderd aan het vliegtuig om het een groots afscheid te geven. Tevens zal deze dag het einde betekenen van het detachement MLD, dat vanaf 22-01-52 in de Nederlandse Antillen aanwe zig is geweest. Een afscheidsvlucht langs de Benedenwindse eilanden staat op het programma, gevolgd door een laatste demonstratie boven het vliegveld. Achter de glazen neus wordt een groot gebit geschil derd, de cockpit wordt een oog waaruit tranen vallen en de radome krijgt een gebroken hart. De namen van de vliegers (Gerrit Voskamp en Piet Kerste) en de beide mecano's (Pierre v.d. Lubbe en Jan Spaan) ver schijnen boven de neuswieldeuren, terwijl achter op het kielvlak de H van Hato wordt geschilderd. Alles is klaar voor het grootse afscheid op 20-03-82. Echter in verband met het verongelukken van de B.D.Z. wordt de vliegshow afgelast en het uitdienststellen wordt een sobere plechtigheid. Na 20 jaar trouwe dienst en 6395,3 vlieguren is het lot van de SP-2H "203" bezegeld en wordt het toestel afgevoerd van de sterkte. In de volgende weken wordt het vliegtuig geconserveerd en bepaalde onderdelen worden gedemonteerd en opgestuurd naar Nederland. Tenslotte wordt het toestel naar de laatste plaats geschoven op het platform in afwachting van z'n eindbestemming. Het MLD personeel vertrekt met de DC-10 en voor de bij het 336 Sqn ingedeelde MLDers wordt de 203 een soort Monument. De beschildering wordt teruggebracht naar de origi nele toestand, echter de H van Hato staat nog steeds hoog op het kielvlak. Inmiddels is ruim een jaar voorbijgegaan. De kleuren van het vliegtuig zijn verbleekt, de corrosie is overal zichtbaar. Het vliegtuig zal nooit meer vliegen. Nog geheel uitgerust met electronische apparatuur wacht het op z'n definitieve einde. Geen slopershamer of snijbranders, maar als oefenobject voor de vliegveld brandweer. Toch met een beetje weemoed zien we de dag naderen waarop de 203 weggesleept wordt van ons platform naar de brandstapel. Als laatste teken zal de rook met de passaatwind over ons heenwaai- en, het luchtruim in. Na het in dienst nemen van dit vliegtuig op Biak, als lid van de technische grondploeg van VSQ321 op 31 10-61, ben ik ook aanwezig bij het einde van dit prachtige toestel op Curaqao in 1982 als chef electro nische werkplaats bij het Det. MLD 336 Sqn. Hoewel het afscheid me droevig maakt ben ik toch ook blij met de waardige aflosser bij de MLD. Moge de geest en geluk van de Neptune ons begelei den bij de opbouw en werken met de Lockheed Orion en ons een veilig en voorspoedig bestaan geven bij de MLD en het 320 sqn in het bijzonder. C.P.M. Epping AOOWDT 336 Sqn. Hato Curaqao juli 1983

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Spinner | 2003 | | pagina 29