Vijf Brewsters van de Tweede Afdeling Vliegtuiggroep V (2-Vl.G.V), gereed voor een demonstratie op een propagandadag van
het Vrijwillig Vlieger Corps op Tjililitan (Batavia), juli 1941.
foto: Sectie Luchtmacht Historie via Casius
De kwaliteit van de Brewster
Buffalo als jachtvliegtuig
De Brewster Buffalo jager oefent nog steeds een
merkwaardige fascinatie uit op luchtvaarthistorici
en over de jaren zijn er zeer vele artikelen aan deze
machine gewijd. Over het algemeen komt het toestel
er niet best af in deze verhalen. Maar is dat terecht?
Ten eerste moeten we vaststellen dat de Brewster
jager qua technologie een product was van de jaren
30. 'State of the art' in 1936/37 omvatte de nog geen
zelfdichtende benzinetanks, bepantsering, dubbel
uitgevoerde besturings-, hydraulische- en electrische
systemen, reflexvizieren en andere mooie zaken die
na het uitbreken van de oorlog al gauw noodzakelijk
bleken om in het gevecht te kunnen overleven. De
december 1941 te Madioen opgericht en fungeerde
aanvankelijk voornamelijk als jachtvliegeropleiding.
Vier van de Buffalo's van Vl.G.IV werden op 3 decem
ber 1941 naar Ambon gestuurd om daar althans een
symbolische luchtverdediging te vertegenwoordigen.
De hoop was gevestigd, onterecht naar zou blijken,
op de aflevering van de laatste zes plus twintig
Buffalo's die, naar men verwachtte, binnenkort per
schip zouden arriveren, om de derde Afdeling van
Vl.G.V te activeren. In afwachting daarvan werd op
10 januari 1942 deze afdeling toch opgericht en
gedeeltelijk voorzien van vliegtuigen van de andere
afdelingen. Hiermee was de reserve van alle Brewster
afdelingen al volkomen opgebruikt en al spoedig
zou men wegens de geleden oorlogsverliezen weer
afdelingen moeten samenvoegen.
Brewsterfabriek was een tè marginale leverancier om
te kunnen profiteren van overheidscontracten die
deze zaken introduceerden. Het is dus onterecht om
de Brewster te vergelijken met de resultaten die
behaald werden door - vooral later - sterk gemodifi
ceerde versies van Spitfire en Mustang,
