tanks", vermeldde een monteur van het Nieuw
Zeelandse 488 Squadron die aan de Nederlandse
afdeling werd uitgeleend.1 Een andere Nieuw
Zeelander, Pilot Officer Pettit, was korte tijd als liais
on officer toegewezen aan de Nederlandse Buffalo
afdeling in Singapore:I can't remember anyt
hing specific, exept discussing with them the relati
ve performance of their aircraft and ours. Our
Buffalo's had 1100 hp. while they had 1200 hp
motor Their aircraft were slightly better than
ours and I think they knew a lot more about
Buffalo's than we did and they were more likely to
shoot down a Jap than we were, because, first they
had a superior aircraft, and secondly, they were
more experienced."2 Overigens waren van de twaalf
vliegers van deze afdeling er zeven pas in 1941 van
de Vliegschool afgekomen en twee in 1940. Alleen de
commandant, kapitein Van Helsdingen (MW03,
opleiding 1934), luitenant-vlieger Piet Hoyer (oplei
ding dec. 1938) en sergeant-vlieger Ad Voorbij (oplei
ding nov. 1938) hadden meer dan 18 maanden vlie-
gervaring.
Kapitein Piet Tideman, commandant van 3-V1.G.V,
geeft in het recent gepubliceerde boek "Buffalo's
over Singapore" de volgende analyse van de Brewster
jager: "Coming to an evaluation of the Brewster figh
ter, especially compared to the Zero by which it was
opposed -1 think that my views are not directly in
line with what is generally said about the Brewster.
Generally it is said that it was far inferior to the
Zero. On the contrary, the Brewster was a good,
sturdy, fast fighter with two half-inch armourplates
behind the seat. She would take a hell of a beating.
My view is that our drawback during the fighter
actions was not an inferior aeroplane, but that we
had too few of them and also our armament was too
little and too light. Only two .303's and two .050's. If
only that could have been six or eight wing-mounted
.50's! However, I was happy with the Brewster.
Another thing we have to bear in mind is that we
were up against the crème de la crème ofjapanes
fighter pilots."3 Hierbij moet worden opgemerkt,
dat met "zes of acht" .50's met ammunitie de Buffalo
weer veel zwaarder zou zijn geworden en de voorde
len vergeleken met de Britse versie ongedaan zou
hebben gemaakt.
In enkele zeldzame gevallen hebben RAF-vliegers
met Indische Buffalo's gevlogen, o.a. een voormalige
Buffalo vlieger, nu Hurricane piloot wiens toestel in
reparatie was en die op 26 februari 1942 twee vluch
ten maakte met de B-395, de allereerste ML-Buffalo.
Een Nakajima Ki-43 Hayabusa, de belangrijkste tegenstan
der van de ML.
foto: via Johan Pie
Hij schreef het volgende in zijn logboek: "Lone top
cover. These Dutch kites are great. Twin-row
Cyclones."4 Natuurlijk hadden de Indische Buffalo's
geen "twin-row", d.w.z. 14 cilinder, 2000 pk motoren,
maar het geeft wel aan hoezeer deze RAF vlieger
onder de indruk was van de betere prestaties van de
Indische versie (waarbij we aannemen dat in dit
geval de originele 1100 pk motor van de B-395 ver
vangen was door een sterkere 1200 pk).
Japanners niet veel beter
uitgerust
Uit het bovenstaande mag men redelijkerwijs con
cluderen dat de Brewster jager toch wel met veel
handicaps was behept. Dat is waar, maar in feite was
ook de tegenstander er niet veel beter aan toe. In de
luchtgevechten moest men het veelvuldig opnemen
tegen de Nakajima Ki-43 Hayabusa jager van het
Japanse leger, beter bekend als de "Oscar". Ook dit
28
hhhhh
