ïi
wens was. De dokter, die aandachtig had zitten lui
steren. zei dat ik van hem geen hinder zou ondervin
den en toen hij het officiële stuk ging invullen,
bevestigde hij zijn medewerking, door luid te memo
reren wat hij in de daarvoor bestemde kolommen
invulde. Het was alles goed en geen bezwaar wat ik
hoorde, dus mooier kon het niet en de bekende
onleesbare handtekening een Bbekrachtigde het
geheel. De dokter drukte mij de hand, wenste mij
veel geluk en met de vertrouwelijke klap op mijn
schouder overhandigde hij mij de waardevolle enve
loppe en goedgekeurd voor vlieger verliet ik de
spreekkamer. Dat was nou die keuring waar ik me zo
angstig voor gemaakt had. dat ik werkelijk iets ging
voelen. Nu stond me niets meer in de weg, om straks
na een poosje lessen zelf te vliegen.
Ik kon er maar niet over uit. dat een vliegerskeuring
zo eenvoudig was, het was nog veel eenvoudiger als
die keuring zes jaar geleden, toen ik in dienst kwam.
De hoofdzaak was dat ik goedgekeurd werd en hoe
dat gebeurde, dat liet me betrekkelijk
koud. Op het bureau van de comman
dant, waar ik het keuringsrapport inle
verde, vernam ik, dat ik vanaf 1 novem
ber 1918 zou worden berekend als kor
poraal werkman der eerste klasse,
dienstdoende als leerling vlieger, dus
moest ik nog een paar dagen geduid
hebben. Gezien het feit dat ik al zes
jaar gewacht had, kon ik die paar
dagen ook nog wel wachten. Nooit heb
ik zo dikwijls naar de kalender geke
ken als juist in deze dagen van wach
ten op de le november, de grote dag.
Op die le november 1918 moesten 24
nieuwe leerling-vliegers zich om 10
uur op het bureau van de comman
dant melden en reeds om negen uur
kwamen de eerste het vliegkamp
opwandelen. Bij die eerste was ook een
sergeant, die al eerder in opleiding voor vlieger op
Soesterberg was geweest, maar door bijzondere
omstandigheden uitstel had gekregen tot 1 novem
ber. Deze sergeant was dus geen vreemde op
Soesterberg en hij ging voor alles eerst naar de han
gar, waar hij zijn vriend kon vinden, om hem te vra
gen hoever hij al met het vliegen gevorderd was tij
dens zijn afwezigheid. Zijn ouwe vriend vertelde
hem, dat hij allang los was en ook al met passagiers
mocht vliegen, waarom hij hem meteen uitnodigde
samen een tochtje boven het terrein te gaan maken,
want dat kon nog makkelijk voor tien uur gebeuren.
Dit aanbod, om vijf minuten na aankomst op
Soesterberg al in de lucht te zitten en dan nog wel
met een ouwe vriend, was voor hem te verleidelijk,
dus kon hij niet weigeren. Het was die dag zeldzaam
mooi weer. reden waarom veel vliegers met hun fra
giele Farmans aan de start kwamen. Het steeds gro
ter wordende groepje splinternieuwe leerling-vlie
gers, die bij het bureau van de commandant, op het
klokje van tien uur stonden te wachten, konden
volop genieten van hun toekomstige taak. De serge
ant. die het voorrecht had om met zijn vriend een
tochtje te maken, werd benijdenswaardig nage
staard, toen hij bij zijn vriend in het vliegtuig ging
plaats nemen, om als eerste van de nieuwe leerlin
gen de lucht in te gaan. Het vliegtuig met de twee
vrienden was spoedig hoog genoeg om de eerste
bocht te kunnen inzetten. Op dezelfde hoogte vloog
echter een ander vliegtuig, dat ook een bocht ging
De Caudron C-427, die frontaal in botsing kwam met de
Farman HF-19
maken, zo, dat de beide toestellen recht op elkaar
invlogen en ze waren zo dicht bij elkaar, dat van
ontwijken geen sprake meer kon zijn en een botsing
was onvermijdelijk. Beide toestellen werden zo
beschadigd, dat van besturen geen sprake kon zijn
en voor de ogen van al die nieuwe leerlingen stort
ten die twee stuurloze vliegtuigen met een smak
tegen de grond. Het was verschrikkelijk om aan te
zien, zo'n ontzettend ongeluk hadden we op
Soesterberg nog nooit meegemaakt en dan nog wel
