©1
lessen ging nu ook wat vlotter, maar nog lang niet
zoals wij dat verwacht hadden, want in zes maanden
had ik precies zes uren gelest, wat nu niet bepaald
de manier was om goed en snel het vliegen op te
pakken. Er werd dan ook door ons behoorlijk gekan
kerd. temeer omdat de leerlingen van andere
instructeurs al bijna los waren. Of dat kankeren van
ons de reden was, weet ik nog niet, maar onze
instructeur kreeg er plotseling zin in en binnen een
maand had ik er zes lesuren bij, zes uren niets
anders dan starten en landen. Het vliegtuig in de
lucht houden, dat had ik goed onder de knie, maar
het starten en vooral het landen, dat moest nog wat
bijgeschaafd worden.
Op een middag, ik was toevallig in de hangar, kwam
de instructeur binnen en vroeg of ik zin had om nog
wat te lessen. Hoewel het mijn beurt niet was, kon ik
deze kans toch niet voorbij laten gaan en vijf minu
ten later was het voor de zoveelste maal starten en
landen, steeds maar starten, een linkerbocht en weer
landen. De instructeur liet mij maar rustig door
gaan. Drie kwartier had ik er al op zitten en weer
kreeg een teken dat ik door moest gaan tot het uur
vol was. Toen we voor de laatste maal een landing
gemaakt hadden, zei de instructeur dat ik de motor
aan de praat moest houden tot hij was uitgestapt en
dat ik het nu maar alleen moest proberen. De
instructeur die nu naast het toestel stond, zei, dat ik
het niet te lang moest maken en wenste me veel
geluk en ik moest zorgen dat ik heelhuids beneden
kwam. Dat moment, dat vergeet ik nooit. Zo geheel
onverwachts moest ik alleen de lucht in, het
moment waar ik jaren naar had uitgezien was nu
plotseling gekomen en ik had er in het geheel niet
op gerekend. Ik had maar 13 lesuren in totaal. Heel
even maar keek ik mijn instructeur ongelovig aan.
maar hij had toch gezegd dat ik best alleen kon. dus
duwde ik het gashandel naar voren, de motor draai
de volle toeren en voort stoof het 'Spijkertje', de
lucht in. Alles moest ik nu geheel alleen doen, geen
instructeur meer om in te grijpen als het soms ver
keerd zou gaan, maar het ging niet verkeerd en een
maal in de lucht, vloog ik rustig een paar bochten,
waarna een keurige landing volgde. Trots als een
pauw rolde ik de 'Spijker* naar de hangar, waar de
instructeur de eerste was die mij feliciteerde en me
een extra pluim gaf voor de schitterende landing. Hij
gaf mij nog de goede raad om iedere gelegenheid tot
vliegen aan te grijpen en dan kwam het best in orde.
Die avond was er ergens op Soesterberg een vlieger
feest, want zo'n gebeuren kon en mocht niet onge
merkt voorbij gaan.
Het Spijker V-2 lesvliegtuig, waarmee Warnaar solo werd
