BL0G.36Q
Op 10 september 1981 werd
de eerste Orion in de VS
officieel door Lockheed aan
de MLD overgedragen.
De P-3C is het derde productietype van de Orion op
basis van de civiele Lockheed L-188 Electra, een
viermotorig passagierstoestel uit de jaren vijftig. De
Nederlandse Orion P-3C-II54 is van het block-type
LO-200, model 285E. De II14 versie is te herkennen
aan de SRS-antennes onder en op de romp en de plat
te Dopplerradar.
Het toestel was ontworpen voor het maken van mari
tieme afstandspatrouillevluchten boven open water,
met als opdracht om vijandelijke vlooteenheden
(voor observatie in vredestijd) op te sporen en om
daarnaast te speuren naar onderzeeboten die voor
het blote oog niet zichtbaar zijn. Hiertoe staan in de
Orion diverse hulpmiddelen ter beschikking, zoals
sonarboeien en MAD. Tot de standaardbewapening
behoren dieptebommen en Mk.48 torpedo's. De MAD
(Magnetic Anomality Detector) is een uitbouw achter
aan de staart waarmee verstoringen in het aardmag-
netische veld (zoals de stalen romp van een onder
zeeër) kunnen worden opgespoord. Door de geavan
ceerde en gevoelige apparatuur worden de verande
ringen in het magnetische veld gedetecteerd, geloka
liseerd, gedefinieerd en eventueel uitgeschakeld.
Om het personeel tijdens deze lange vluchten te
verzorgen is een keuken ingebouwd. Daarnaast is de
kist voorzien van slaapplaatsen. De bemanning
bestaat uit tien personen: twee vliegers, één boord-
19
C K u
