twee nog oorspronkelijke P2V-7B's) vanaf het vlieg
veld Hato (Curasao) opereren met en bij Smaldeel V.
Zo kwam het dat op 31 maart 1964 drie Neptunes
onder commando van LTZ 1 J. de Rouw naar Lajes
op de Azoren vertrokken om vandaar, via het weer-
schip ECHO. naar Kindley op Bermuda te vliegen en
de derde dag naar Hato op Curasao te gaan. Het was
de eerste keer dat de "grote vliegtuigen" van de
MLD vanuit Nederland in de West waren, ze hadden
dan ook veel bekijks op de grond en in de lucht.
Heel veel lokaal oefenen bij dag en nacht en eind
april maakte een Neptune een "dienstreisje" naar
Barranquilla (Colombia). Toen kwam het Smaldeel
in Caribische wateren en begon het "echte" werk:
long range maritime patrol.
Op 14 april was Hr.Ms. Karei Doorman op weg naar
Curasao door de Mona passage, tussen Puerto Rico
en de Dominicaanse Republiek, gevaren. De jagers
Friesland en Drenthe voegden zich die ochtend bij
het dikke schip om dat te beschermen tegen een
"surface-raider". Die rol was aan Hr.Ms. Amsterdam
toebedeeld. Op de Doorman werden twee S-2A's in
gereedheid gebracht om. op aanwijzingen van een
inmiddels in Hato opgestegen SP-2H. zoekslagen
naar verdachte oppervlakte contacten te maken. De
Neptune vloog op 8000 voet in een racetrack rond
positie 1600 N en 6700 W. Ongeveer 100 NM west
daarvan bevond zich een middelgroot radarcontact
dat men besloot te identificeren. De S-2A's vlogen er
op 50 voet naartoe met de zo net opgekomen zon
en de wind in de rug. Op het radarscherm van de
Neptune waren de Doorman met twee jagers op
ongeveer 90 mijl ten noordoosten te zien. het
verdachte contact op grote afstand in het westen
en. onderbroken, ook de vliegtuigecho's van de S-
2A's. Op deze relatief grote afstand was een vlieg
tuigecho op de APS-20 in de Neptune vaak moeilijk
te zien. Dan werd een truc toegepast: draai de
beeldversterking een stuk terug en vraag de S-2A
om op 3200 (squadroncode) te "squaken". Je zag
dan een duidelijk IFF (secundaire radar) signaal
zonder het toestel zelf te zien en dat kon gewoon
worden gedirigeerd. Zo kwam alles dan toch nog
goed. Toen de S-2A's volgens onze radar 20 NM van
het doel, de vermoedelijke surface raider, verwij
derd waren, werd de beeldversterking weer opge
draaid, zagen we op de radar de vliegtuigen zelf.
lieten ze hun IFF uitzetten en stuurden één vlieg
tuig ten N van het doel en één ten Z daarvan.
"Target visual" klonk het even later over de radio.
De scheepsradar had op dat moment de vliegtuigen
nog niet gedetecteerd omdat ze ver onder de radar
horizon vlogen. Toen a/b van Hr.Ms. Amsterdam
(want die was het!) de vliegtuigen werden gespot
bleken dat twee aanvallers te zijn die van verschil
lende kanten inkwamen. Zoals gebruikelijk claim
den alle partijen na afloop volledig succes. Goede
oefening, well done. BASTA.
