De 860 'Acrobats' in hun unieke formatielanding
plaat achter de vliegerstoel die boven het hoofd uit
steekt heeft de man het toch overleefd, zij het dat
hij maandenlang in een gipscorset moest rondlopen
(voorzien van handtekeningen van 'well wishers')
en nooit meer een voet in een Sea Fury zette.
Maar verder vloog de Fury als een droom, gevoelig
op de roeren maar niet te nerveus. Aerobatics
waren een genot, geen onverwachte reacties, alleen
een ruwe vlieghand bij een overtrokken bocht werd
bestraft door een felle 'snap roll', die echter gemak
kelijk was te redresseren. Vooral bij 'dog fights' kon
je hem bij al het gooi- en smijtwerk toch prachtig
in de hand houden, vlak tegen de sidderende 'stall'-
waarschuwing aan.
Improvisatie was aan de orde van de dag bij het ont
breken van een formatie-stuntvliegtraditie bij de
MLD, die in augustus 1917 was opgericht aanvanke
lijk in het bijzonder voor verkenningen en later tor-
pedoaanvallen. Eerst gedurende WO II werden
jachtvliegers opgeleid voor operaties vanaf vlieg
kampschepen. Expertise was dus niet aanwezig, wèl
bij de Koninklijke Luchtmacht maar advies en steun
vragen bij de Koninklijke Luchtmacht lag niet zo
dadelijk voor de hand! Wij moesten de techniek dus
zelf uitvinden.
Wij kozen voor de gangbare ruitformatie maar de
snelheden en aanwijzingen over de radio door de
leider over de gasstanden nodig voor de voorgeno
men manoeuvres waren een kwestie van 'trial and
error'.
De Sea Fury had als propellerjager veel vaker ver-
mogensverschillen en dus wisselende gasstanden
nodig dan een straaljager, die veel minder nodig
heeft bij het uitvoeren van aerobatics. Ook reageert
een propellerjager veel sneller op gasgeven dan een
straaljager zodat de leider zijn team vlak voor elke
manoeuvre voortdurend moest waarschuwen om
achterblijven of inlopen ten opzichte van de leider
te voorkomen.
Spoedig werd het ons duidelijk dat een zeer dichte
formatie nodig was om de relatieve bewegingen ten
opzichte van de leider onmiddellijk te kunnen
waarnemen en te corrigeren.
Van tijd tot tijd wisselden wij van positie, hetgeen
voor mij als leider de gelegenheid bood zelf te zien
waar de volgvliegers mee werden geconfronteerd.
(Ik moet toegeven dat ik altijd graag weer de lei
derspositie overnam Slechts éénmaal resulteer
de de dichte formatie in een lichte aanvaring, een
tik tussen vleugeltips, maar daar de relatieve snel
heid feitelijk nul was en de dader correct en
beheerst reageerde, bleef de schade beperkt tot een
paar krasjes.
Intussen was de Nationale Formatie- en Stunt
competitie georganiseerd voor de zomer van 1953
en de Marine was op de hoogte gebracht van onze
inspanningen.
Toen het vliegkampschip Hr.Ms. Karei Doorman
weer was teruggekeerd in thuiswateren, kregen wij
de Defensiecommissie van de Tweede Kamer, verge
zeld door de Vlagofficier MLD, aan boord voor een
officieel bezoek. Als onderdeel van allerlei demon
straties gedurende dit bezoek gaf ook ons stunt
team een demonstratie. Dat verliep geheel naar
wens totdat wij kwamen landen: ik kwam goed
neer maar helaas sloeg de demper van de vanghaak
lek, waardoor de haak ging kaatsen over alle remka-
bels en pas de laatste kabel pikte. Het gevolg was
8
