40 jaar
omringd door zijn naaste familie die inmiddels
bestaat uit twee kleinzonen en vijf achterklein
kinderen. Vorig jaar mailde Edward mij de vraag
wat nu te doen met zijn oorlogstrofee, het Japanse
zwaard. Gezamenlijk kwamen wij tot de conclusie
dat het Militaire Luchtvaart Museum de beste
'landingsplaats' zou zijn. Met hulp van de Defensie
attaché verbonden aan de Nederlandse ambassade
te Canberra, kon het transport van het zwaard
geregeld worden, wat na 9/11 nog niet eens zo
eenvoudig bleek te zijn. Het feit dat het museum,
vlakbij de bakermat waar hij in de jaren dertig
opgeleid was, zich over zijn zwaard zou ontfermen,
gaf bij Edward de doorslag om naar Nederland te
komen en het zelf aan te bieden. In zijn toespraak
memoreerde Vandegraaff dat dit samurai-zwaard
voor hem het symbool van de Japanse onder
drukking is geweest. Met dit soort wapens werden
geallieerde vliegers onthoofd. Spreker memoreerde
ook dat hij geprobeerd heeft het zwaard te breken
om zo het potentiële gevaar definief onschadelijk te
maken. Het is hem niet gelukt. Maar, zo ging
Vandegraaff verder, het deed hem bijzonder goed te
weten dat deze trofee nu in goede handen is.
NOTEN:
1. Zie ook G.J. Hagens' De KNIIM vloog door(Haarlem.
1972) Hagen noemt Van de Graaf bij zijn roepnaam
Eddie, wij hanteren tot zijn emigratie zijn formele
voornaam Leendert
2. De Wielewaal bestaat nog steeds. Zie de geschiedenis
van deze DC-3 www.adastrom.com/dc-3/chron.htm
3. Zie ook René Wittert's Het vergeten squadron. Het
verhaal van de Nederlandse vliegers die tegen Japan hun
vergeten strijd vochten. (Bussum. 1976)
4. Wie meer wil weten van deze fascinerende vluchten
wordt verwezen naar De Mauritius route. KLM
Constellations in het kielzog van Abel Tasman door Leo
van Maare (Noordwijk aan Zee. 2005)
Edward Vandegraaff overhandigt het samurai-zwaard aan onze honorair consul Hans Nieuwland en Assistent Defensie
Attaché, Berry Bodelier (links), verbonden aan H.M. Ambassade in Canberra
