40 jaar
Supermarine Spitfire Mk.IX van 322 squadron op Soesterberg
Coll. Mulder
De uitspanning Soesterdal
Coll. Top-Mulder
alleen was de lengte aanzienlijk korter omdat de
Montgomeryweg (de verbindingsweg tussen
Soesterberg-dorp en Soestduinen) toen nog de
oostelijke begrenzing van het vliegveld vormde. De
minst gebruikte baan liep vrijwel evenwijdig aan de
Dolderseweg. de westelijke grens van de basis. In
1949 was het vliegveld nog helemaal open. de
afzetting ontbrak nog en het was mogelijk om met
de fiets over de baan bijv. van Soesterberg naar Den
Dolder te gaan. Vliegtuigen waren er nauwelijks, er
stonden en vlogen wat geel gespoten Oxfords en
Ansons en een paar Austers, allemaal overtollig
materiaal van de RAF.
Toen de na-oorlogse Luchtstrijdkrachten wat meer
gestalte begonnen te krijgen, werd ook Soesterberg
weer een plaats toebedacht in de verdediging van
het Nederlandse luchtruim. De eerste vliegtuigen
die er werden gestationeerd waren de Spitfires van
het type F.Mk.9 van het 322st squadron en enkele
Spitfire-trainers. Dat was natuurlijk voor ons als
jongens wel heel gaaf om iedere dag die Spitfires te
zien landen en opstijgen en soms ook wel eens
minder geslaagde landingen te zien maken. Niet
lang daarna maakten de eerste straaljagers hun
entrée op de basis: de Gloster Meteor F.Mk.4. Het
markante geluid van de Merlin motoren van de
Spitfire werd overstemd door de Derwents van de
F.4, voor de omwonenden niet altijd even plezierig
en dit was nog slechts het begin. In 1951 werden de
eerste Gloster Meteor F.4 squadrons gevormd die
kort daarna ook op Soesterberg werden geplaatst
samen met nog een klein aantal T.7 trainers.
Langzamerhand werd het vrij druk en dagelijks
werden tientallen vluchten gemaakt. De nodige
ongelukken bleven natuurlijk niet uit, maar toch
gebeurde er op de basis zelf weinig schokkends. Een
gelukkig goed afgelopen incident dat ik zelf eens
meemaakte was bij de gelijktijdige start van drie
Meteors waarvan de middelste niet los kon komen.
De piloot deed alle moeite om tot stilstand te
komen maar dat lukte bepaald niet en met veel
gekraak dook de F.8 de bremstruiken in nadat eerst
de Montgomeryweg was overgestoken. Dit alles
speelde zich zo'n 100 meter voor ons af omdat
vanaf de "schuine" baan in onze richting werd
gestart.
In deze periode kreeg de basis nogal eens bezoek
van Vampire-squadrons van de RAF. Deze kwamen
dan voor korte tijd over uit Engeland compleet met
grondpersoneel en samen met de Nederlandse
luchtmacht werden dan zeer realistische
oefeningen gehouden. Soms leek het allemaal zo
echt dat het net was alsof de oorlog nog niet was
afgelopen. In de tentenkampen langs de rand van
de basis bij de Postweg waren ook luidsprekers
geplaatst en soms hoorde je dan de muziek zoals de
Moonlight Serenade en andere tunes uit de 2e WO.
Omdat ik er zo dicht bij woonde konden we er
thuis zelfs van genieten. Dat was een heel aparte
sfeer die ik nooit ben vergeten. Op de gekste tijden
van de dag (én de nacht) werden op bijv. zeer
geringe hoogte schijnaanvallen gedaan op het
vliegveld en menig Soesterberger werd in die tijd
wakker gehouden door het venijnige gefluit van de
Vampires die met hun korte rompjes eigenlijk
onbeschaafd veel lawaai maakten. Toch waren het
markante verschijningen met hun dubbele staart
20
