de Franse marineluchtvaartdienst, en de drie
Noratlassen zijn zo te zien niet meer van hun
ondergang te redden. Als ik de scrapyard op beeld
heb vastgelegd, worden er roodwitte linten gespan
nen bij de toegang tot het kerkhof en gaat de foute
poort dicht. Excuses dat ik kennelijk verkeerd ben
gereden, worden weggewuifd: 'we hebben te wei
nig mensen om overal op te letten'. Ik ben het direc
toire van het museum zeer erkentelijk een dagje
achter de schermen te mogen kijken. De ervaring
heeft uitgewezen datje aan de opslag, ook het
museum zelf beter leert kennen. En dat is ook het
geval in dit dépót, waar je bij wijze van spreken van
de vloer kunt eten. Maar niet overal.
Scrapyard
Het Musée de l'Air is Frankrijks grootste en bekend
ste luchtvaartmuseum. Voor mij een museum met
één van de topcollecties in Europa. Van de scra
pyard waar ik me bevind valt waarschijnlijk niets
meer te redden, maar even verderop wordt door
gaans druk gewerkt aan een groot aantal restaura
tie projecten. Want dat gebeurt ook in het depot.
Op die zondag overigens niet. De restaurateurs
laten zien waar ze mee bezig zijn en wat ze zoal
in de oude staat hebben teruggebracht. Het zijn de
'Journées du Patrimoine', de Dagen van het Nationaal
Erfgoed en dat is méér dan een museumweekend
zoals wij dat kennen. Die dag is ook de Dag van de
Landbouw. En op andere plaatsen in het land en
elders wordt een autoloze zondag gevierd. Maar
in heel Frankrijk worden Open Dagen gehouden
en zijn tal van instellingen en gebouwen vrij toe
gankelijk voor het publiek. Voor het Musée de 1 'Air,
dat tegenwoordig gratis toegankelijk is, reden om
het publiek de gelegenheid te geven het depot te
De Hurel-Dubois HD.43 is speciaal ontworpen voor het Nationaal Geografisch Instituut. Die gebruikte de vliegtuigen voor
cartografie werk. De HD.34 is uitgerust met twee daarvoor geschikte camera's en kan op grote hoogte vliegen
29
