waarvan de oudste uit 1949 stamt.
De stoel werd geactiveerd door het trekken aan
een lus boven het hoofd. Deze lus zat vast aan
een doek. welke bij de bail-out het gezicht van de
vlieger beschermde. Achter in de stoel, bevond
zich een stijgpijp. die ontstoken werd door een
cartridge. De snelheid waarmee de vlieger het toe
stel verliet, was 60 voet per seconde. Aan de linker
zijkant van de stoel (als men in de stoel zit) bevond
zich een drogue gun. Deze zorgde ervoor, dat een
stabilisatie parachute ontplooide, welke de stoel
in een rechte houding hield. Het was de taak van
de vlieger zelf. zijn stoelriemen los te koppelen en
zijn parachute te openen. Mocht de vlieger hier
toe niet in staat zijn. door bijvoorbeeld armletsel
of verlies van bewustzijn, betekende dit vaak een
zekere dood.
Om de vliegers meer zekerheid te geven, om ook
na een ejection nog weg te lopen, werd de Mk.lE
aangepast door de fabrikant. Dit resulteerde in
de Mk.2 versies. De Meteor werd dan ook vrij snel
voorzien van de Mk.2E stoel. Het enige exemplaar
hiervan, bevind zich in de vitrine in de Vreeburg
hal. Aanpassingen aan het Mk.l concept waren,
onder andere het aanbrengen van een Time Release
Unit, een man-seat separator en een automatische
harnas opening. Door deze aanpassingen kon het
hele proces van het uit de stoel komen, tot het ope-
20
