T-33 stoel
nen van de parachute, automatisch plaatsvinden.
De Time Release Unit. koppelde na 5 seconden de
drogue parachute los. Opvallend is, dat de vlieger
nog steeds zijn voeten op de steunen moest plaat
sen. Ook werd een ander type parachute harnas in
deze stoelen gebruikt, namelijk de Mk.8.
Fokker bouwde ook de Meteor F Mk.8 voor de
Luchtmacht en werkte op dat moment ook aan
haar eigen trainer, de S-14 Mach Trainer. Voor dit
toestel, werd in samenwerking met Martin Baker
een aangepaste Mk.2 ontwikkeld. Dit werd de
Mk.2FK, een stoel welke tevens in de Meteor F Mk.8
kwam. Opvallend aan de S-14 versie was de plaat
sing van de stoelversteller. Dit was een grote hen-
del aan de zijkant van de stoel (deze lijkt op een
handrem, zoals in de auto). Omdat de vliegers in
de S-14 naast elkaar zaten, zat bij de rechterstoel,
de hendel aan de linkerkant en bij de linkerstoel
de hendel aan de rechterzijde. Verder hebben alle
Mk.2FK stoelen in het museum geen voetsteunen
meer, maar beenriemen, welke de voeten naar
achtertrokken bij een ejection. Naast de kans op
letstel aan de benen door de rand van het cockpit
paneel, bleek ook dat bij een ejection, de benen
over de beenbescherming heen geslagen konden
worden. De stoel beschikte nu ook over twee
activeringshendels. Een boven het hoofd (nu met
een dubbele lus) en een tussen de benen. Op deze
manier had de vlieger meerdere mogelijkheden
zich uit zijn toestel te schieten. Het MLM heeft,
naast de stoelen in de S-14, 3 Mk.2FK stoelen in
haar depot. Allen zijn 1954 gedateerd.
Behalve toestellen van Engels en Nederlands
fabricaat, begonnen ook de Amerikaanse toestel
len hun intrede te doen in de Luchtmacht. Naast
de F-84E en F-84G, kwam ook de T-33A in dienst.
De Shooting Star, zoals de Amerikanen de T-33
noemden, was voorzien van 2, door Lockheed
ontworpen, schietstoelen. Dit waren eenvoudige
stoelen, voorzien van voetsteunen en armleunin
gen. In geval van een ejection, werden de armleu
ningen omhoog getrokken en de afvuurhendels in
geknepen. Gedurende de loopbaan van de T-33A
in de KLu, is de stoel meerdere malen aangepast.
Aanpassingen waren ondermeer het aanbrengen
van een elektrische hoogteverstelling van zit
ting en het monteren van een man-seat separator.
Deze laatste 'wipte' na de ejection de vlieger uit
de stoel. Dit gebeurde door het strak spannen van
een bandenstelsel onder de vlieger. Deze banden
zaten onder de hoofdsteun en onder de knieën van
de vlieger. Ook werden in de loop der tijd verstevi
gingen aangebracht aan de stoelen. Ondermeer in
de rug- en armleuningen. De vliegers in de T-33A,
droegen rugparachutes en dinghy packs. De inzit
tende van de voorste cockpit had een harde stoel
container met kussentje, de achterste piloot moest
het doen met een softpack (zak met dinghy). Van
dit type heeft het MLM nog 9 exemplaren in depot
en expositie. In deze stoelen in het museum, zijn 3
types modificaties te onderscheiden.
De F-84 Thunderjet, was het eerste Amerikaanse
productie toestel, dat werd uitgerust met een
schietstoel. Net als de T-33 stoel, was deze voorzien
van 2 handgrepen en verstelbare armleuningen.
21
