De ACES II stoel van de F-16
seerd wordt. Daarnaast hebben de stoelen (voor en
achter) een klein raketje aan de onderkant, welke
beide stoelen uit een tweezitter een andere kant op
laat gaan. Het starten van de ejection gebeurd door
het trekken aan een (flexibele) gele hendel tussen
de benen van de vlieger. Mocht de stoel onverhoopt
niet doen wat er verwacht wordt, is de vlieger
altijd in staat zelf zijn parachute te ontplooien, dit
door het trekken aan de Emergency Manual Chute
hendel op de rechter zijkant van de stoel. In de
beginjaren van de F-16 was deze hendel bedoelt om
op snelle wijze, alle verbindingen van de vlieger
met zijn stoel los te koppelen (Restraint Emergency
Release). Hierdoor kon bijvoorbeeld de brandweer,
snel de piloot uit het vliegtuig halen. Het museum
heeft één F-16 schietstoel in de expositie Jachtvlie-
gers staan. Deze is nog van een vroeger type, de
hendel modificatie van de Restraint Emergency
Release naar Emergency Manual Chute, heeft niet
plaatsgevonden. Het verhaal achter deze stoel volgt
in een later deel van Spinner. Daarnaast heeft het
Museum nog een ACES II in depot en 3 stoelen in
de F-16 toestellen.
In tegenstelling tot de F-104 en NF-5, draagt de F-16
piloot een torso harnas. Deze is voorzien van een
zwemvest (vroeger de LPU-3/P onder de armen, nu
de LPU-9/P om de nek) en heeft twee bevestigingen
waar de parachuteriemen
aangekoppeld worden.
Ook bied dit harnas
De STAPAC aan de onderzijde van de ACES II stoel plaats aan houders,
één voor de zuurstof con
nector (CRU-94/P) en één
voor de data kabel van
de HMCS helm. Tevens
worden aan de onder
zijde van het harnas, de
riemen van het 'softpack'
bevestigd. Dit is een tas,
welke zich onder de
stoelzitting bevindt en
plaats bied aan de red
dingsboot (dinghy Mk.17)
en twee waterdichte
hoezen voor overige
nooduitrusting.
De inhoud van de
nooduitrusting varieert
per operatie gebied,
(sneeuw, hitte, oorlogsge
bied etc.) 4-
25