t.l. 'I;d^efeda
Eén
"v
en voor
Na de eerste vliegopleiding, de zogenaamde
Primary Training, in Kansas in 1942 van de
inmiddels samengevoegde opleidingen van
de Marine Luchtvaartdienst en de Militaire
Luchtvaartafdeling van het KNIL, werden wij
overgeplaatst naar de Royal Netherlands Military
Flying School (RNMFS) in Jackson, Mississippi voor
de Basic, en daarna de Advanced Training.
Na de Basic Training vond de selectie plaats voor
hetzij jachtvliegers, hetzij bommenwerper vliegers.
Tot mijn genoegen werd mijn wens vervuld
en werd ik aangewezen voor de opleiding tot
jachtvlieger, de Advanced Training op de AT-6 (in
Europa Harvard genaamd).
Met 600 pk was dit al bijna een echte jager en
vereiste zorgvuldige besturing wilde je niet
afgestraft worden - met de smalle spoorbreedte van
het landingsgestel moest je vooral voor 'ground
loops' na de landing uitkijken - maar daardoor
'a joy to fly'.
Inmiddels was het 1943 geworden en wij begonnen
al serieus te denken aan deelname aan de oorlog,
maar eerst moesten wij nog vele uren spenderen
aan schietoefeningen, duikbommen werpen en
luchtgevechten.
De schietoefeningen op een door een vliegtuig
gesleepte schijf vonden plaats vanaf een basis
in Florida, Tyndall Field, maar die schietcursus
eindigde onverwacht en dramatisch, althans voor
mij en twee collega's.
Zoals zo vaak in die contreien, kwam een
hurricane vanuit zee aanzetten, en alle vliegtuigen
moesten worden geëvacueerd. Omdat niemand
kon weten welke richting de storm zou kiezen,
(er waren geen satellieten in die dagen) werden
wij allemaal een andere kant opgestuurd naar
vliegvelden op veilige afstand. Ik kreeg een
waarnemer mee achterin, en een volgvlieger,
Charlie Uiterelst, die in formatie bij mij moest
blijven.
Onze opgegeven bestemming was Columbus,
Mississippi. Helaas was dit niet een goede keus,
want al spoedig bleek de storm ons de pas af
te snijden, en voor wij het wisten, zaten wij
midden in de hurricane. Hoewel ik gelukkig al
heel wat lessen blindvliegen had gehad, was dit
wel even wat anders. Door de krachtige verticale
luchtstromingen in de storm werd het vliegtuig
als een pingpong balletje heen en weer geslingerd
en zo nu en dan op z'n rug gegooid. Eens kwamen
we zelfs in de gevreesde vrille terecht, maar mijn
voorliefde voor 'aerobatics' kwam hier goed van
een
trainingsvlucht met de AT-6
(Harvard in Europa). Links op
borst glanst de metalen ring
waarmee de parachute wordt
opengetrokken, en in de cockpit
is het primitieve vizier te zien
- -
