E r wa s GE E N op erat ione le
no od za a k voor he t af werp en
van de fa kkel s
De fakkels hadden NOOIT
mogen worden gebruikt
E r was GE E N s pra ke van
e en no od l and i ng
Gesuggereerd wordt in het artikel dat sprake
zou zijn van een operationele noodzaak voor het
afwerpen van de fakkels. Dit is niet correct.
Er lag geen officiële opdracht van hogerhand,
maar slechts de wens van de commandant van
het squadron om parachutefakkels uit te gooien.
Daarvoor werden 4 Amerikaanse fakkels als
vaste uitrusting in een niet geautoriseerd rek
achterin de Dakota's meegenomen. Er zijn geen
gegevens bekend dat deze fakkels daadwerkelijk
zijn gebruikt voor het signaleren van vijandige
infiltraties of voor reddingsacties. Doch bij deze
opdracht ging het om het uitwerpen van 26
oefenfakkels, van een geheel ander type.
Zelfs na de crash heeft men bij de nachtelijke
zoektocht naar mogelijke overlevenden geen
Dakota met de bovengenoemde Amerikaanse
fakkels ingezet. Over operationele noodzaak
gesproken!
Na het ongeluk werd door de commandant
zeemacht in NNG besloten dat in ieder geval geen
fakkels meer mochten worden uitgeworpen. Was
toen opeens geen sprake meer van een operationele
noodzaak?
De Dakota was een transportvliegtuig en werd als
zodanig in NNG ingezet. Een super betrouwbaar
toestel, echter niet geschikt voor het uitwerpen van
parachutefakkels, omdat het toestel niet beschikte
over de daarvoor benodigde afwerpinstallatie.
Nooit is hiervoor officieel toestemming gevraagd,
noch voor de procedure voor het handmatig
uitwerpen van de oefenfakkels, omdat men die
toestemming nooit zou hebben gekregen.
De onverwachts ter beschikking gekomen 132
oefenfakkels bleken bovendien van zeer slechte
kwaliteit en hadden een beperkte houdbaarheid, in
dit geval tot 31 december 1960. Helaas waren er op
die datum nog 26 over. Toch zonde. Geheel tegen
de binnen de krijgsmacht heilige voorschriften in
werd op 2 januari 1962 dan nog maar even snel
een laatste oefenvlucht ingelast waarmee al om die
reden onnodig 5 mensenlevens in de waagschaal
zijn gesteld - en met de bekende fatale afloop.
De in het artikel verder niet onderbouwde
veronderstelling dat de bemanning zich mogelijk
niet zou hebben gehouden aan de geïmproviseerde
uitwerpprocedure, dan wel dat sprake was van een
gebrek aan ervaring, is suggestief, en daarom al
stuitend.
Wat precies de oorzaak is geweest van het vroeg
tijdig tot ontbranding komen van de parachute
fakkel zal nooit bekend worden. Feit is wel, dat als
de verantwoordelijken de voorschriften in acht
hadden genomen, dit ongeluk eenvoudigweg niet
zou hebben plaatsgevonden. Hoezo, heren, het
omdraaien van oorzaak en gevolg?
De heren Leebeek en Van Dijk gaan ervan uit
dat sprake is geweest van een door de vliegers
verkeerd uitgevoerde noodlanding. Echter, met de
nu gedeclassificeerde gegevens en de nog steeds
geheime, maar uitgelekte medische rapportage
ten aanzien van de verwondingen kan met aan
een zekerheid grenzende waarschijnlijkheid
worden geconcludeerd dat het toestel is
neergestort door een besturingsprobleem.
Diverse getuigenverklaringen vermeldden al de
veel te steile daalhoek waarmee het toestel in
zee crashte. Ook de laatste woorden van tweede
vlieger R. Mulder aan verkeersleiding in de
toren - niet opgenomen in de CVO rapportage
- wijzen op het neerstorten van het toestel. Dit
lijkt te worden bevestigd door het feit dat eerste
vlieger B. Smits niet in de cockpit was, hetgeen
ongebruikelijk is bij een noodlanding. Temeer,
als dit wordt gezien in het licht van het door de
CVO, overigens ten onrechte, vermelde 'gebrek
aan ervaring met waterlandingen'. Daarnaast
hadden de overige bemanningsleden geen
ditchingposities ingenomen, hetgeen is af te leiden
uit de beschrijving in het medisch rapport van
de verwondingen aan de stoffelijke overschotten
van de drie gevonden bemanningsleden. Het duidt
er dan ook eerder op dat de vliegers juist niet in
paniek een noodlanding hebben ingezet, maar
dat het plotselinge neerstorten van het toestel te
wijten is aan een besturingsprobleem. Destijds
heeft men dit echter niet in de eindrapportage
opgenomen. Een later uitgevoerde proef die
bevestigde dat de besturingskabels mogelijkerwijze
door de brandende fakkel zouden zijn beschadigd
is zelfs geheel buiten de rapportage gehouden! Zelf
achten wij het nu veel waarschijnlijker dat door de
brandende fakkel, die na enige tijd uit het toestel
was gewerkt maar met de parachute aan het toestel
was blijven hangen, de linnen onderdelen van het