voor de Dornier Do 24 alleen te halen
was dankzij een grote hoeveelheid
meegenomen benzine in blikken, die
wij van binnenuit gedurende de vlucht
in de buitenboord-tanks, de zogenaamde
'stummels', tevens drijflichamen, moesten
gieten. De constante benzinelucht die in
het vliegtuig hing, maakte de vlucht verre
van aangenaam, om van de vrees voor
Japanse jagers maar niet te spreken. Overi
gens had ik andere zorgen aan mijn hoofd:
ik was immers verantwoordelijk voor de
navigatie, die ik moest doen met behulp
van een kleine kaart gescheurd uit een
Bos-atlas, met in de linke bovenhoek Java en
rechts onderin Australië. Ik trok een rechte
streep en moest er zien te komen. Enfin,
Australië kon ik moeilijk missen, maar toen
wij na meer dan 10 uur vliegen eindelijk de
kust aanliepen, vroeg de vlieger: 'Moeten we
bakboord of stuurboord uit?'
Een redelijke vraag, maar ik had geen flauw
idee bij het ontbreken van enig herkennings
punt. Dus ik gokte met 50% kans: 'Stuurboord,
meneer'.
Fout dus. Hoewel deze fout waarschijnlijk
onze bemanning het leven heeft gered, zoals
later zou blijken.
Wij volgden de kust dus in zuid-westelijke
richting en kwamen met de laatste druppels
benzine aan bij een plaatsje dat ik wist te
identificeren als Port Hedland. We landden op
zee en taxieden het haventje binnen in de hoop
benzine te kunnen krijgen, want inmiddels
hadden we wel door dat we voor Broome de te
genovergestelde kant opmoesten. Maar het dorp
leek uitgestorven. Ik werd met de telegrafist in de
rubber boot naar de wal gestuurd om op onderzoek
uit te gaan. Plotseling zagen we een verweerde kop
onder een breedgerande hoed om de hoek van een
muur verschijnen, gevolgd door de rest van de Aus
sie toen hij in de gaten kreeg dat wij geen Japan
ners waren. Men had onze Dornier, getooid in die
dagen met oranje driehoeken op romp en vleugels,
aangezien voor een Japans vliegtuig met 'rode
zonnen'. Na getankt te hebben, stegen we op om
met het laatste licht nog net Broome te bereiken,
waar we in de grote baai landden en voor anker
gingen. De volgende ochtend werden de telegrafist
en ik weer naar de wal gestuurd om poolshoogte te
nemen.
Bij de evacuaties waren ook Catalina's betrokken. Op de
foto een na-oorlogs toestel - via R.J. Idzerda
Inmiddels hadden wij gezien dat de baai vol met
onze vliegboten lag, negen Dornier's en Catalina's
- alles wat er nog over was van de MLD, behalve
de paar die naar Colombo waren uitgeweken. We
waren nog maar net aan de wal, of we hoorden
het gebrom van meerdere vliegtuigen, hoog in de
lucht. We zagen een keurige formatie van negen
jagers, die eerst overgingen in 'line astern' en
vervolgens één voor één naar beneden doken. Ik
wilde net tegen mijn maat opmerken wat een fraaie
vliegtuigen die Australiërs toch hadden, toen ik ze
plotseling herkende: de gevreesde Zero's
En toen brak de hel los met een oorverdovend
lawaai: eerst een riedel met hun 7.6's om goed in te
20
