Ruimtevaart
20
Op en rond het vliegveld van Speyer staan op 30 september 1999 duizenden mensen samengedromd voor de
landing van 's werelds grootste viermotorige turboprop vrachtvliegtuig. Onder hen een Rundfunk reporter.
Een vrije vertaling van zijn ooggetuigenverslag.
'Eerst is er een aanzwellend, grommend geluid in de verte hoorbaar en dan verschijnt ze vanuit het
zuiden met donderend geraas dichterbij boven het bosgebied voor de baan. Nog geen 7 minuten heeft
haar laatste vlucht van Bad Söllingen naar Speyer geduurd. Majestueus drukt ze haar reusachtige
massa van 120 ton aluminium en titaan omlaag, richting landingsbaan. Op nog geen 100 voet - high
speed, low pass - vliegt ze over de baan voorbij. Dan terug naar 1000 voet, linker bocht en down wind
voor de Dom van Speyer langs, terug naar finals. Opnieuw daalt de kist scherp naar onder, flaps vol
ledig naar beneden, het geluid groeit verder aan. De vliegers schatten in waar de kist aan de grond
te zetten om ze bij het uitrollen op de baan te kunnen houden. Dan halverwege de baan, te hoog, vol
gas, flaps up en weer een overshoot. Opnieuw gaat deze vliegende kathedraal voor de Dom langs. Het is
13u54. De landingsbaan van Speyer is voor deze gigant zoiets als een zakdoek. Captain Viktor Kont-
sharov en zijn copiloot Sergej Andrejev tonen meesterschap in vliegerschap. De flaps worden in lan
dingspositie geselecteerd en met fijngevoelige precisie schuiven ze de gasmanettes net genoeg terug
om veilig te landen en zonder problemen door te starten, mocht dat nodig zijn. Koers, hoogte, positie,
snelheid en richting stemmen nu met elkaar overeen. Nu nog de landing.... 450 meter vóór de kop
van de baan boven het Au-bos.... de naderingssnelheid, 250 km/u, wordt hoorbaar teruggebracht tot
150. Ook de hoogtemeter loopt snel terug: steil naar beneden is de landing ingezet. Het wordt een lan
dingsmanoeuvre als op een vliegdekschip. Vlak na de baandrempel drukken de vliegers de kist door
de laatste meters heen naar beneden, de baan op. Er zijn nauwelijks rookpluimen van de banden,
maar de vliegers hangen volop in de riemen en in de remmen. De machtige vleugels van deze kolos
trillen heen en weer door het krachtige afremmen. Na 800 meter staat de kist stil. Tot ieders verras
sing. En als de acht machtige contra-roterende propellers tot stilstand komen, duurt de stilte na het
spektakel maar heel even. Er wordt een trekstang aan het neuswiel bevestigd waarna drie machtige
Mercedes-3353 trucks de imposante Russische vrachtkist over een met tankmatten versterkte weg
naar het terrein van het Technik Museum slepen. Het is het eerste staaltje logistieke krachtpatserij
dat de museumdirectie van Speyer en Sinsheim heeft laten zien. Het zou niet het laatste zijn.
Sindsdien zijn heel wat luchtvaartenthousiasten
naar Speyer gereisd juist vanwege dit kolossale
transportvliegtuig dat operationeel niet of nauwe
lijks in het Westen te zien is geweest. Vandaag de
dag draait het bij Speyer niet meer om de An-22, of
de B747. Zeker, deze giganten maken pregnant deel
uit van de buitenopstelling waar ze voor het publiek
toegankelijk zijn. Maar het accent aldaar ligt nu
vooral op het Russische ruimteveer, de NPA Molniya
Buran.
Na zo'n anderhalf uur in het hoofdgebouw te heb
ben rondgelopen en notities te hebben gemaakt,
regent het buiten pijpenstelen en maken we een
snelle oversteek naar een nieuwe immens grote
museumhangar. Die is opvallend 'leger' ingericht
dan alle andere gebouwen van het Technik Museum
in Speyer, zij het dat de tentoonstellingsruimte
tweemaal zo groot is. Overheersende kleuren in dit
gebouw zijn zwart, wit en zilver. Eigentijds dus. In
deze hal gaat het niet alleen om lucht-, maar vooral
om ruimtevaart. Èn grote Amerikaanse automo
bielen en motorrijwielen. Het glimt allemaal en ik
maak een van de medewerksters erg gelukkig met
een opmerking daarover. Want niet alleen in deze
gloednieuwe hal ziet het er erg clean uit, ook in
de andere gebouwen van het Technik Museum in
Speyer is het allemaal spic-en-span. Deze ruimte -
dat woord past hier beter - is speciaal gebouwd voor
de Buran, de Russische space shuttle. Het exemplaar
dat nu in Speyer staat opgesteld is echter nooit in
de ruimte is geweest. Deze Buran heeft al enige
jaren in een attractiepark in Bahrein gestaan. Nog
afgezien van de organisatie en de voorbereidingen
die nodig zijn geweest om deze mastodont in bezit
te krijgen, getuigt de logistieke operatie voor het
transport naar Speyer, van grote kennis en kunde.
Na aankomst in de haven van Rotterdam is de Bu-
ran overgeladen op een grote ponton en over water
