vervolgde zijn opleiding in Engeland, waar hij werd
ingedeeld bij het No. 9 Squadron, RAF op 29 juni
1944.
Dit boek is een persoonlijk verslag van zijn erva
ringen in een van de gevaarlijkste omgevingen van
de oorlog, Bomber Command. Van zijn allereerste
oorlogsvlucht tot het einde van zijn toer werden hij
en zijn mede bemanningsleden geconfronteerd met
onvoorstelbare verschrikkingen zoals bijna-treffers,
terwijl zij in hun viermotorige Lancaster bommen
werper nacht na nacht door het zware afweervuur
vlogen, vaak belaagd door jachtvliegers en omringd
door tientallen andere bommenwerpers die ze niet
of nauwelijks konden zien, behalve als die getroffen
waren en brandend neerstortten.
29
Hij beschrijft de bijzondere verbondenheid die
groeide tussen de zeven bemanningsleden en hoe
deze jonge vrijwilligers overeind bleven onder
zulke buitengewone omstandigheden.
Oprecht, met inzicht en een gezonde dosis humor
beschrijft hij de grimmige werkelijkheid van hun
werk en de levenslessen die hij gaandeweg leerde.
Behalve eigen ervaringen geeft hij ook ervaringen
van andere veteranen weer, naast citaten uit diverse
andere publicaties, zodat een evenwichtig beeld
ontstaat.
Na zijn verklaring van de redenen om zijn verhaal
op te schrijven vertelt Singer over zijn achtergrond
en zijn keuze voor dienst bij de RCAF. Vervolgens
beschrijft hij de lange weg die door opeenvolgende
opleidingen voerde en uiteindelijk uitmondde in de
operationele toer van i.c. 31 oorlogsvluchten. Niet,
zoals men zou verwachten, hoofdzakelijk 's nachts;
het grootste aantal zelfs overdag. De verklaring
hiervoor is dat No. 9 Sqn werd uitverkoren om
evenals het roemruchte No. 617 Dam Buster Squa
dron de 12.000 Lbs 'Tall Boy' bommen af te werpen
op kleine, belangrijke doelen, zoals de kruiser
'Tirpitz', U-boot onderkomens, dijken, dammen en
viaducten.
Er staat een korte verhandeling over de verschil
lende benaderingen van het bombarderen van
Duitsland door RAF en USAAF in Hoofdstuk 2 van
Deel 3: verhelderend.
Een eye-opener was voor mij de taak van de z.g.
'windfinders'. Dat de wind in het doelgebied een es
sentieel gegeven is voor nauwkeurig bombarderen
vanaf grotere hoogten was me bekend, maar niet
hoe men die wind bepaalde.
Voor de Nederlandse lezer komt het verhaal dichtbij
waar het gaat over de aanvallen op de U-boot bun
kers bij IJmuiden en op de Walcherense zeedijken.
Singer schreef zijn herinneringen in 1998 op voor
zijn kleinkinderen. Volgens zijn wens zijn ze in
2011 in dit boek beschikbaar gesteld aan een breder
publiek om de mensen te helpen begrijpen hoe het
werkelijk was in de Tweede Wereldoorlog.
Hij schrijft: 'Wat mijn mede bemanningsleden en mijzelf
betreftwij hadden altijd het idee dat Bomber Command
op grote schaal bijdroeg aan het bekorten van de oorlog
en het sparen van levens van gealliëerde grondtroepen.
We deden wat we moesten doen om de oorlog tot een
succesvol einde te brengen. We moesten terugvechten en ik
heb er geen spijt van dat ik mijn plicht heb gedaan'.
Een indrukwekkend boek dat inderdaad een breder
publiek verdient.
Paperback, 15.00 (Can), te bestellen via
www.waramps.ca, desgewenst voor 25.00 samen
met een DVD van de documentaire 'The Boys of
Kelvin High: Canadians in Bomber Command',
waarin passages uit het boek zijn opgenomen.
Ton de Vries
