Oproep!
"Attention please - attention please -
crew number niner, ten,
eleven and twelve are to report
to the operations room immediately
for combat duty.
8
Eén van deze tenten droeg het nr. 95. Dat was mijn
tent die ik met drie kameraden moest delen.
Alleen de stretchers werden ons verstrekt. De
rest van het meubilair werd met eigen middelen
gemaakt.
En natuurlijk kreeg de tent een naam we noemden
hem MOCAMBO, genoemd naar de beroemde night
club in San Francisco.
Onze buren wonen 50 meter verder. Als bij ons de
koffiepot gaat pruttelen zie je ze één voor één aan
komen wandelen.
Er werd in die tijd veel koffie gedronken. En de
koffiecirkel was voor ons een belangrijk sociaal
evenement.
Er werd ook veel gesport en gebokst om je lichaam
goed en gezond te houden. Onwillekeurig weet je
dat vliegen en oorlog eisen dat je body in topcondi
tie moest zijn. Maar ook voor de zwakken, zieken en
misselijken werd gezorgd. De polikliniek en zieken
huis waren een onmisbare schakel voor de mens in
dit tropisch gebied.
Afgezien van de "normale" ziektes is een prik van
een schorpioen echt niet ongevaarlijk en dient goed
behandeld te worden. Maar ook om het maximale
aan gezond vliegpersoneel te krijgen is een
ziekenhuis met daaraan verbonden de artsen en
verpleegkundigen een noodzakelijkheid.
De polikliniek tevens hospitaal.
We hadden een zwembad. Maar niet één die je nu in
gedachten hebt.
Het was een diepe waterpool die deel uitmaakte van
een uitgestrekt moeras dat in de nabijheid van het
kamp lag. Maar je kon pas te water gaan als je eerst
één of twee handgranaten in het water liet explode
ren, zodat al het ongedierte boven kwam drijven of
is weggevlucht.
Dan pas kon je een duik nemen of als Tarzan van de
Apen via loshangende lianen in het water springen.
De bioscoop
We hadden ook een bioscoop met twee keer per
week een film.
De banken waren voor de officieren. De man
schappen moesten hun eigen gemaakte stoeltjes
meenemen. Als er bioscoopavond was, waren nacht-
vliegoefeningen verboden door de Commandant,
want eerder hadden de jongens de gewoonte heel
laag met vol vermogen over de bioscoop te vliegen,
gewoon uit zucht om te pesten.
Maar hier werden ook vriendschapsbanden voor
het leven gemaakt. De harde realiteit van de oorlog
- maar dat beseften wij toen echt nog niet, totdat
iemand niet meer terug kwam en een lege plaats in
je tent achter liet - gaf je in zekere zin een duw naar
elkaar toe.
Maar hoe lang duurt dit
Als je plotseling door de in de bomen hangende
luisprekers van de omroep de stem van de omroe
per hoort zeggen:
