11
keer bleken zij dan te zijn verdwenen. Die eerste
dag heb ik 32 personen kunnen oppikken. Som
migen waren er slecht aan toe na twee dagen in de
kou en in doodsnood.
Wij overnachtten te Woensdrecht, waar het pro
bleem met het zwemvest werd besproken. Bogert
vond een oplossing en fabriceerde 's nachts in de
parachutepakkerij een canvas lus van een parachu-
teharnas, een 'uitvinding' die overigens ook in de
Verenigde Staten al was toegepast, zoals wij later
hoorden. Op de lus was met zwarte letters geschre
ven: 'Onder de Oksels'. De bedoeling was dat de te
hijsen persoon zijn hoofd en armen door die lus
stak en hem onder de oksels schoof.
De procedure ging als volgt: zodra wij iemand in
nood zagen, ging ik boven hem of haar hangen op
aanwijzingen van de helper, Taco, want ik kon niet
recht onder de helikopter kijken. Dit was een zaak
van goed samenspel, zo van: 'een beetje links - een
beetje achteruit - nu wat rechts' etc., maar wij raak
ten snel op elkaar ingewerkt. Helaas was er slechts
plaats voor twee extra passagiers, en gezien de
hoge nood - sommigen klampten zich letterlijk aan
daken en boomtoppen vast - brachten wij de dren
kelingen maar eerst naar de dichtsbijzijnde droge
plek, vaak Zierikzee, om zodoende tijd te winnen.
Enkele van die reddingen zijn mij goed bij gebleven.
Eén van de eerste reddingen betrof een echtpaar
waarvan de vrouw duidelijk hoogzwanger was en
wij maakten ons al zorgen. Later bleek de geboorte
inderdaad spoedig na de redding te hebben plaats
gevonden, en dit zou bijna veertig jaar later een
gevolg hebben, waar ik nog op zal terugkomen.
Na de vrouw eerst te hebben afgezet, keerden wij
terug om haar man op te pikken, die zijn dochtertje
tegen zich aan klampte.
Voorts was daar een man die zijn hond wilde mee
namen. Taco riep: 'Mijnheer, het is niet zo'n kleintje
ook!', waarop ik antwoordde: 'Gaat niet door, stel je
voor dat hij in paniek raakt'. Taco trachtte met ge
baren de man te overtuigen dat hij zijn viervoetige
vriend maar moest achterlaten, overigens zonder
succes want tijdens het hijsen zag Taco plotseling
een hondenkop uit 's mans jas steken, dus wij heb
ben ze toch maar binnengehaald. Gelukkig gedroeg
het dier zich rustig, want een paniekerige hond
was wel het laatste wat wij in de krappe ruimte aan
boord konden gebruiken.
Bij een ander geval bleek de man ontzettend zwaar
te zijn, hetgeen ik kon zien aan de inlaatdrukmeter
van de motor, die aangaf hoeveel vermogen nodig
was om de helikopter niet te laten zakken onder
de last. Bij het aan boord komen, bleek hij een
paar geldbuidels vol zilveren rijksdaalders om zijn
middel te hebben, en bovendien zaten alle zakken
van zijn jas ook nog vol. Nadat wij hem hadden
afgezet, ontdekten wij dat hij in zijn zenuwachtig
heid althans een deel van het geld in de helikopter
had achtergelaten. Wij hebben het later aan een
politieagent afgegeven, en ik hoop maar dat hij zijn
spaarcenten heeft teruggekregen.
Een 'crepeergeval'
Ook was er een man die met de lus geen raad wist
en het ding gewoon vasthield, maar halverwege
kon hij het niet meer houden en viel ruggelings
in het water. Helaas konden wij door een aantal
bomen niet meer bij hem komen; bovendien waren
op die plaats talloze anderen die hoog nodig uit
hun benarde positie moesten worden gered. Dus ik
wist niet of hij het gehaald had, maar vijftig jaar
later toen ik uitgenodigd was voor de herdenkings
plechtigheden van de Watersnoodramp, hoorde ik
van iemand die die man kende dat hij het toch had
overleefd.
Achteraf moet je je eigenlijk verbazen dat de meeste
mensen onder zulke barre omstandigheden toch de
lus op de juiste wijze wisten om te doen - hoewel er
was er één die de lus achterstevoren omdeed, zodat
hij in een nogal ongemakkelijke houding met de
haak achter zijn rug werd opgehesen.
Eén maal zagen wij een oud vrouwtje in haar dooie
eentje tot haar middel in het water staan, kennelijk
op een dijk op een pad waarlangs bomen waren ge
plant. Zij was duidelijk aan het eind van haar latijn,
en reageerde niet op de bengelende lus en Taco's
aanwijzingen.
'Mijnheer, zij verzuipt, ik ga d'r halen!' schreeuwde
Taco, en voordat ik iets kon inbrengen was hij uit
de stil hangende helikopter gesprongen. Tot mijn
schrik en ongerustheid want zonder zijn aanwijzin-
