12
gen was ik letterlijk blind voor wat er zich onder de
helikopter afspeelde, en liep dus het risico beiden
kwijt te raken. De enige oplossing was zakken,
maar daar waren de bomen. Gelukkig echter waren
het jonge boompjes en bovendien waren tijdens
de laatste modificatie van Jezebel de met doek
bespannen houten bladen vervangen door metalen
rotorwieken. Ik hoopte er dus maar het beste van en
het was wel een raar gezicht om die boompjes aan
weerszijden geleidelijk korter te zien worden Taco
wist het vrouwtje achterin te duwen, klom er snel
zelf achteraan, zette zijn koptelefoon en microfoon
weer op, en meldde opgewekt: 'OK, wij zijn klaar!'
Ik kon moeilijk kwaad op hem zijn, en heb hem
later maar voorgedragen voor een officiële 'Tevre
denheidsbetuiging' van de Vlagofficier MLD, die hij
ook prompt heeft gekregen.
Drenkelingen afzetten te Zierikzee. Zeeland februari 1953
Enfin, die eerste drie dagen waren het ergste. De
mensen die wij redden waren uitgeput na twee,
drie dagen zonder slaap en eten, en blootgesteld
aan de bittere kou. Jaap en ik hebben er meer dan
honderd kunnen redden met onze enige Nederland
se helikopter. De befaamde 'Lus van Bogert', waar
aan al deze lieden hebben gehangen, heb ik vele
jaren in mijn bezit gehad, en bevindt zich thans in
de Traditiekamer van de MLD.
Als er meer helikopters waren geweest, hadden
het er enkele honderden kunnen zijn. Nu zijn er
helaas velen alsnog verdronken, want ook bootjes
waren er onvoldoende, en die konden bovendien
niet overal bijkomen zoals een helikopter. Later
in de week arriveerden talloze helikopters van de
Royal Navy uit Engeland, en van de Amerikanen uit
Duitsland, maar voor de echte 'crepeergevallen' was
dat toch te laat, hoewel zij uitstekend werk hebben
verricht bij de evacuatie van slachtoffers.
Eén uitzondering moet ik toch vermelden, dat
was een opgewekte Belg, genaamd Trémarie, van
de SABENA met een kleine tweepersoons Hiller
helikopter, als ik mij goed herinner, en die was er
wél vroeg bij. Edoch, hij was alleen en had geen lier.
Geen nood, wanneer hij kon, zette hij gewoon één
'skid' (een soort ski in plaats van wielen) op het dak
van een huis en liet zo z'n passagier instappen!
Tot 10 februari zijn wij in actie gebleven met het
evacueren van mensen, soms gewonden, tezamen
met een helikoptersquadron van de Royal Navy, dat
met een Britse uitvoering van de Sikorsky S-51 was
uitgerust, de Westland Dragonfly, en een aantal
kleine Amerikaanse Bell helikopters van de U.S.
Army in Duitsland. Alle operaties, ook van andere
eenheden van de Koninklijke Marine, werden geco-
ordineerd door Commandeur J.F. van Dulm RMWO.
Op 17 februari werden alle helikopters met hun
bemanningen die hadden deelgenomen aan de red
dingsoperaties uitgenodigd op het Paleis Soestdijk
's morgens vond er eerst een briefing plaats op het
Marinevliegkamp Valkenburg, waar ons verteld
werd waar wij moesten landen en zo. Ik ergerde mij
aan de eveneens aanwezige toenmalige adjudant
van de Koningin, een nogal arrogante anglofiele
overste van de Luchtmacht, die zich uitsluitend
met de Britten bemoeide en ons, zijn landgenoten,
nauwelijks zag staan. Hij had alles fijn geregeld
hij zou meevliegen met de Britse squadroncomman
dant, en zou als enige - want meer ruimte was er
niet - in de paleistuin landen. De overigen konden
terecht in een weiland even verderop.
Ik verklaarde dat wij, als énige Nederlandse heli
kopter, wis en zeker in de tuin van ONZE Koningin
zouden landen, en dat was dat. Onder briesend
protest van de adjudant verlieten wij de briefing-
room. Ik fluisterde tegen Trémarie: 'Suivez-moi', en
samen met Schwartz en Mulder stapte ik in onze
wachtende Jezebel, die al was warmgedraaid door
ons grondpersoneel. Wij startten meteen en zetten
koers naar Soestdijk, gevolgd door Trémarie in zijn
kleine Hiller.
Het was buitengewoon mistig die dag, maar daar
had ik weinig last van want uiteraard kende ik de
weg wel boven het kleine Nederland. Daardoor kwa
men wij ruim voor de anderen bij het Paleis aan,
cirkelden éénmaal rond om een goed plekje te vin
den, en zetten Jezebel neer vlak bij het achterterras
waar inmiddels Prins Bernhard met de opgewonden
