In memoriam
OTTO WARD
5
Op 4 januari, twee
weken voor zijn 92e
verjaardag is ons een
grote vriend ontval
len. Otto Ward, de
man die altijd zo
hartstochtelijk kon
vertellen over "zijn"
Militaire Luchtvaart
van het KNIL, is niet
meer. Hij heeft de
leeftijd der sterken
bereikt, maar heeft
zijn geliefde Winnie,
die hij zo lang heeft
verzorgd, in dit leven moeten achterlaten. Hij heeft
het vast andersom gewenst.
Otto en Winny heb ik leren kennen rond het begin
van de jaren 70. Hij had als luitenant-kolonel de
KLu met pensioen verlaten en was toen bezig in
opdracht van de KLu zijn twee delen over de ge
schiedenis van de ML-KNIL te schrijven, nog steeds
onontbeerlijke standaardwerken. Mijn eigen be
langstelling voor de geschiedenis van de Militaire
Luchtvaart v/h KNIL bracht ons in contact. Otto
was "de autoriteit" op dat gebied en ik was zo trots
als een pauw dat hij me te woord wilde staan. Ik
woonde destijds in de Verenigde Staten en reisde
voor mijn werk regelmatig naar de andere kant van
de oceaan en bouwde daarbij natuurlijk altijd een
weekeinde in Nederland in.
Die weekenden
bevatten altijd een
bezoek aan Otto en
Winny, toen nog in
Vleuten, waar we
uitgebreid praatten
over de ML-KNIL-
geschiedenis. Heel
informatief, maar ik
herinner me vooral
ook de gezelligheid
en gastvrijheid. Otto
bleek duidelijk te
behoren tot de cate
gorie oudgedienden
die belangstelling - en bijdragen - van "buiten
staanders" wisten te waarderen en hij reageerde
niet, zoals wel eens gebeurde, met een houding van
"jochie, jij was er niet bij, wat weet jij nou?" Hij was
bescheiden over zijn eigen rol en altijd bereid zijn
kennis over te dragen en om documentatie te leen
te geven. Door mijn historisch onderzoek in Ameri
kaanse archieven kon ik hem weer van interessante
informatie voorzien en zo is o.a. onze gezamenlijke
publicatie - met Peter Boer - over de Royal Nether
lands Military Flying School ontstaan.
Die prettige samenwerking is steeds blijven be
staan, ondanks dat gedurende het laatste decen
nium Otto's eigen gezondheid zorgen baarde en hij
heel veel tijd moest besteden aan de mantelzorg
voor Winny. Ook in mijn vrijwilligersbaantje bij de
