min of meer bij een fabriek aan de kade in elkaar
gezet. Alle Argentijnse Meteors kregen in den
beginne de registratie 'I' ('Interceptor'). De eerste
vlucht met een Meteor in Argentinië werd op 11 juli
1947 uitgevoerd door Sqd. Ldr. Bill Waterton met de
I-005 vanaf de Avenida Edison. Na wat stuntwerk
boven de stad vloog hij naar het Ezeiza vliegveld dat
voorlopig was ingericht om de Meteors te ontvan
gen. Andere Meteors volgden en ook in Argentinië
gebeurde natuurlijk het nodige. Ook het eerste do
delijke ongeval. Met de I-018 waren op 22 april 1948
pogingen ondernomen om een snelheidsrecord te
vestigen. De volgende dag brak tijdens een vliegde-
monstratie de staart af en verongelukte de vlieger.
Ook ontstond behoefte aan een tweezits Meteor,
een echte lukte niet en dan maar de 'poor man's
solution' het vervoer van passagiers in de munitie
ruimte van de Mk.IV.
Het meest opvallende van de Argentijnse Meteors
was de omstandigheid dat zij ook werden ingezet
tijdens binnenlandse revoluties. De eerste keer was
dat op 28 september 1951 toen een aantal Meteors
naar het vliegveld Ezeiza bij de hoofdstad werd
gedirigeerd. Het bleek niet meer nodig te zijn, de
opstand tegen het regime van President Peron was
al in de kiem gesmoord. In die jaren trad ook de
beroemde Duitse jachtvlieger Adolf Galland op als
adviseur van de FAA en natuurlijk heeft ook hij in
de Meteors gevlogen, op 24 april 1953 in de I-072.
In Juni 1955 ontstonden wederom interne twisten
tegen de regering Peron. Rebelse groepen van leger
en marine-luchtmacht trokken naar de hoofdstad.
Een Meteor schoot op een opstandige Harvard, die
raakte onbestuurbaar, maar de vlieger redde zich
per parachute. Een andere Meteor schoot op Har-
vards die op Ezeiza stonden opgesteld, maar raakte
vliegtuigen van SAS en van Aerolinas Argentinas.
Ook deze opstand mislukte en een klein aantal
Meteors bestuurd door opstandelingen weken uit
naar het buurland Uruguay. Maar driemaal werd
scheepsrecht. Op 16 september 1955 probeerden
twee schepen van de marine de haven van Buenos
Aires te blokkeren. Twee formaties Meteors namen
de schepen onder vuur. Maar ook opstandige Mete
ors deden mee. Uiteindelijk gaf President Peron het
op en hij week op 21 september uit naar Paraguay.
Ook in 1956 bleven onderlinge schermutselingen
niet uit, tijdens een aanval op 'vijandige' gronddoe
len gebruikte de I-088 haar belly-tank als projectiel.
Op 18 maart 1958 probeerde de vlieger van de I-003
zijn Meteor te verlaten, maar hij bleef haken achter
de op de romp gemonteerde antenne, zijn parachute
opende zich niet en hij verongelukte. Daarna wer
den de vaste antennes van de Meteors vervangen
door flexibele. Toch voldeden de Meteors eigenlijk
niet meer aan de eisen des tijds, vooral niet toen de
Argentijnse regering Sabres (F-86F-30) in Amerika
had gekocht. De Meteors verloren hun 'I' kenmerken
die vervangen werden door de 'C' van cazabombar-
deros' (jachtbommenwerpers). Ook in die rol deden
de Argentijnse Meteors weer mee met allerlei bin
nenlandse onlusten in de jaren 1962-1963, totdat
eindelijk op 17 maart 1971 de laatste vlucht werd
gemaakt met de C-051. De resterende 15 Meteors
werden naar musea overgebracht, werden poort
wachters of instructiemateriaal.
Het boek besluit met allerlei extra gegevens, zoals
Anekdotes, Technische Eigenschappen, Tekenin
gen (in kleur), C.V.'s van alle 100 Meteors (inclusief
vermeldingen omtrent het al dan niet deelnemen
aan opstandige handelingen), Beschilderingen,
Overzicht van de vliegbases der Meteors (1947-1970),
Voorgeschiedenis van de aankoop, C.V.'s van de in
Engeland opgeleide FAA vliegers, Lijst met afkortin
gen en, last but not least, een lijst van geraadpleeg
de personen. Atilio Enzo Marino en 5 anderen.
Aart van Wijk
Rebelse Meteor I-043. In September waren de Meteors van de opstandelingen voorzien van eigen 'squadroncodes1, de letters
'MR' staan voor Movimiento Revolucionario', het kruis in de letter V geeft aan Cristo Vence' (Christus overwint)
