86
Na denkt men aan den dapperen redder. Daar ligt
hij als doodde oogen geslotenhet gelaat vaalbleek
bewegingloos.
Men neemt hem voorzichtig op en brengt hem in
een nabijzijnden winkel, waar men hem op eene bank
legt. Een in der haast geroepen dokter constateert,
dat zijn toestand hoogst gevaarlijk is.
Een brancard wordt gehaald en door een troep
nieuwsgierigen gevolgd, wordt de ongelukkige naar
het militair hospitaal gereden. Men onderzoekt hem;
helaas, het zal wel spoedig gedaan zijn. De borst is
ingedrukt, mogelijk zal hij den morgen niet meer
halenmisschien zal het langer duren
Onverwijld wordt een telegram naar den burgemeester
van het dorpje gezonden, opdat deze de moeder in
zal lichten omtrent den toestand van haar zoon.
Reeds bij de eerste woorden, die de oude burger
vader over haar zoon sprak, had zij het begrepen.
Bevend en sprakeloos van schrik was ze ineengezonken
op een stoel.
0 God, wat zou er gebeurd zijn? Zou haar Hendrik
nog wel leven?
0, die lange, slapelooze nacht. Er schijnt geen
eind aan te komen. Eindelijk, eindelijk breekt de
morgen aan.
Nu met den eersten trein weg. Met behulp van
eene medelijdende buurvrouw heeft zij het noodige bij
elkaar gepakt en voort gaat het nu naar het station.
De oude vrouw draaft meer dan ze loopt.
De melkboer en de bakker kijken haar verbaasd na
en schudden meewarig het hoofd.