407
de Artillerie-wetenschappen en in de laatste jaren als
Gouverneur der Academieheeft hij steeds uitgeblonken
door buitengewone bekwaamhedengroote energietakt
en humaniteit en de meest nauwgezette plichtsbe
trachting.
Zijn voorbeeld wekte tot navolging; zijn onge-
evenaarden werklust plantte hij voort op hoog en laag
en onbewust gevoelde ieder daarvan den heilzamen
invloed.
Zelden heeft aan het hoofd der Academie een man
gestaan, die daar zoo op zijne plaats was als Van
Pesch. De Academie had hij lief; haar bloei en haar
roem vormden het hoofddoel van zijn leven, aan haar
heeft hij al zijne gaven van verstand en hart gewijd,
aan haar ten slotte zijne gezondheid ten offer
gebracht.
liet scheiden van den werkkring als Gouverneur,
door zijne geknakte gezondheid gebiedend geëischt, is
zeker een der droevigste oogenblikken geweest in het
leven van den Kolonel. Geen onzer, die niet met een
traan in het oog de hand drukte van den beminden
chef, geen onzer, die achterbleef, toen wij hem en zijne
trouwe, zorgzame echtgenoote nogmaals aan het station
een «vaarwel en tot weerziens" konden toeroepen.
Helaas, wij hebben Van Pescii niet weergezien!
Hij heeft het moede hoofd voorgoed ter ruste gelegd,
de kranige officier, de groote vaderlander, de edele
mensch.
De Academie zal hem nimmer vergeten
Zijn levensgroot portret zal in de leeraarswacht
kamer der Academie worden opgehangen naast dat