573 daarbij voorviel en dat zeer weinig bekend is, willen wij hier mededeelen. De troepen, welke tegen den vijand moesten oprukken, betrokken 's nachts in de nabijheid der kust een bivouak ten einde den volgenden morgen tegen 5 uur den vijand te kunnen verrassen. Nu was de vraag hoe onze Marine met de juiste standplaats bekend te makendoor vuurpijlen te gebruiken, zoude men zich verraden en andere middelen van gemeenschap waren op 't oogenblik door de hevige branding niet denkbaar. Of men verzuimd had van te voren de plaats aan te geven of wel door omstandigheden daartoe verhinderd was, is ons niet bekend. Hoe het zij, het was raadzaam de Marine te waarschuwen, wilde men geen gevaar loopen, vooral bij nachtelijken aanval, door eigen geschut getroffen te worden. Toen de commandant dienaangaande den officieren zijne raeening ontwikkelde en het geschiktste middel zocht om zich met de oorlogsschepen in verbinding te stellen, bood zich een jong officier aan om naar de schepen te zwemmen, zeggende, dat zulks naar zijne meening wel de eenvoudigste wijze was. Dit voorstel, hetwelk allen onuitvoerbaar toescheen, werd, zooals te verwachten was, niet aangenomen. Bedoeld officier, Luitenant H. W., gewoonlijk door zijne kameraden Hein genoemd, wist echter zijn plan zeer goed voor te dragen en met zooveel overredingskracht te bepleiten, dat de commandant ten slotte dit middel niet onbeproefd meende te mogen laten. Hein begaf zich toen, beschermd door een gewapend detachement, naar het zeestrandzooals gewoonlijk stond ook thans op do kust een hevige branding, als door helsche machten voortgezweept joegen de hooge golven elkander na en beukten onvermoeid op Atjeh's kust of sloegen zich met donderend geweld te pletter tegen de rotsen. Duizendvoudig werd het geloei der baren door de bergen herhaald, en zelfs de onversaagdste visscher had zich dien nacht niet in zee gewaagd. Voor onzen Hein waren deze dreigende elementen geen beletsel; hij ging, na zich ontkleed te hebben, terstond te water. Zijn strijd tegen de golven nam weldra een aanvang, maar met bewonderens waardig talent wist hij zich door de branding heen te worstelentelkens wanneer een groote golf naderde, dook hij onder water, zoodoende het gevaar ontloopende, om opgenomen en tegen de kust verpletterd of in zee gesleurd te worden. Eindelijk bereikte hij na veel inspanning de volle zee en zwom op het licht der oorlogsschepen. Nu was, wel is waar, het grootste gevaar overwonnen, maar daartoe had hij ook veel van zijne krachten gevergd. De nog af te leggen afstand was groot en ten einde zich niet te veel te vermoeien, zwom hij beurtelings op buik en rug. Meer

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1887 | | pagina 582